رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
تیر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« خرداد   مرداد »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

نی‌نوا- در ادامۀ سلسله مصاحبه‌هایم با استادان دوبلاژ ایران، استادان تئاتر و نمایش، استادان حوزۀ ترجمه و مترجمان برجسته، این بار نیز با یکی دیگر از چهره‌های هنری کشورمان در حوزۀ دوبله، یعنی سرکار خانم «الیزا اورامی»، گپ‌و‌گفتی داشتم که در ادامه چکیده‌ای از آن به حضور علاقه‌مندان حوزۀ دوبله و تئاتر تقدیم می‌گردد.سرکار خانم «الیزا اورامی» متولد سال ١٣٤٤ در شهر مشهد و از طرف پدر و خانوادۀ پدری کُرد هستند. ايشان همچنین همسر جناب آقای «اردلان شجاع کاوه» (بازيگر تئاتر، سینما و تلویزیون) مي‌باشند. وی در پاسخ به این سوال که: از کجا دريافتيد که صدای شما شاخص‌های ورود به دوبله را دارد؟ و اینکه دوبله را کِی و چگونه شروع کرديد؟ گفت: «به اتفاق همسرم در سال ٧٠ در سالن اصلی تئاتر شهر مشغول بازی در نمايشنامه «سوتفاهم» اثر «آلبر كامو» بوديم كه در شب هنرمندان كار و صدای حقير در نظر دوستان و مدير وقت آنموقع مقبول افتاد و به واحد دوبلاژ صدا و سیما دعوت شدم. بعد از آن همزمان به راديو هم دعوت شدم و برنامه‌های زيادی به شكل زنده و توليدی از جمله «مجله علمی»، «صبح بخير تهران» و … داشتم». خانم «اورامی» در سال ١٣٧٢ موفق به کسب مدرک لیسانس خود در رشتۀ نقاشی از دانشگاه «الزهرا» شد. البته پیشتر نیز او در رشتۀ کارگردانی در انجمن سینمای جوان تحصیل کرده بود. خانم «اورامی» علاوه بر صداپیشگی و گویندگی در زمینۀ بازیگری تئاتر و تلویزیون هم سابقۀ فعالیت دارند. وی در پاسخ به این سوال که: برای رسيدن و پختگی صدا در بازیگری تئاتر و گویندگی فیلم چه تمرين‌ها و آموزش‌هايی لازم است؟ گفت: «یک بازيگر تئاتر و یا دوبلور یک فیلم بايد صدای بی‌نقص و رسايی داشته باشد که برای دست پیدا کردن به آن شیوه‌های مختلفی به‌کار گرفته می‌شود؛ انجام تمرين‌های بيان یکی از آن شیوه‌هاست». در زمینۀ دوبله و صداپیشگی آثار انیمیشنی، خانم «اورامی» بیشتر به خاطر صداپیشگی شخصیت‌هایی هم‌چون «ماریلا کاتبرت» (مجموعۀ انیمیشنی آن‌شرلی با موهای قرمز) و «بیانکا کاستافیوره» (مجموعۀ انیمیشنی ماجراهای تن‌تن) شناخته می‌شود. البته ایشان سابقۀ پُرباری در زمینۀ دوبلۀ آثار انیمیشنی دارند و این دو مورد ذکر شده را تنها می‌توان مُشتی نمونۀ خروار دانست. برای تجسم صدای آرام و با طمأنینه خانم «اورامی» کافیست شخصیت «ماریلا کاتبرت» را به یاد بیاورید.

«خانم پات» در سریال «قصه‌های جزیره» (با نام اصلی «جاده‌ای به اَونلی» Road to Avonlea/١٩٩٠-١٩٩٦)، «بانوی منشی‌های دربار» در سريال «جواهری در قصر»، «عنکبوت بدجنس» در مجموعۀ انیمیشنی «گجت بوی»، «مارماگورا» در مجموعۀ انیمیشنی «گربۀ استثنایی»، «خانم لولا» در سريال «اميلی در نيومون»، «ملکه» در سریال «جواهرات معبد گمشده»، «آماندا بليک» در مستند «فراتر از دوهزار»، «آن بنکرافت» در فیلم «مرد فيل‌نما»، «کاترین دونو» در فیلم «سه تفنگدار»، «ادلی» در فیلم «آوای وحش» و «آدم‌ربا» در فيلم «دقايق برخورد» (وقت هيجان) نمونه‌ای از نقش‌گویی‌های ماندگار ایشان در انیمیشن‌ها، فیلم‌ها و سریال‌ها هستند. از دیگر کارتون‌ها، فیلم‌ها و سریال‌هایی که ایشان در آنها به گویندگی پرداخته‌اند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: کارتون «باخانمان»، سریال «مزد ترس»، سريال «كارآگاهان كهنه‌كار» (به علاوۀ مدیریت دوبلاژ)، سريال «بازرس لينلی» (به علاوۀ مدیریت دوبلاژ)، سريال «ميلينيوم» (به علاوۀ مدیریت دوبلاژ)، سريال «حادثه» (به علاوۀ مدیریت دوبلاژ)، فیلم «ترميناتور٣» (قیام ماشین‌ها)، فیلم «گلوريا»، فیلم «شکارچی گوزن»، فیلم «اره ١»، فیلم «گرگ».

خانم «اورامی» قلم خوبی هم دارد و در زمینۀ نویسندگی دارای افتخاراتی می‌باشد که از جمۀ آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
توضیح: ایشان در سال ١٣٦٥ دورۀ قصه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی را زیر نظر «نعمت‌الله فقیری» و «مهدی فقیه» گذراندند و نگارش قصه‌های کوتاه برای رادیو و نمایشنامه‌های عروسکی برای تلویزیون را نیز آغاز کردند.
سال ١٣٦٩- برنده بهترین متن برگزیده در سومین دوره مسابقه قصه و نمایشنامه نویسی دانشجویان سراسر کشور با نمایشنامه «تُناک» و چاپ اثر در مجموعه نمایشنامه سوره دفتر دوازدهم.
سال ١٣٧٠- برنده بهترین متن برگزیده در جشنواره فرهنگی ادبی روستا با نمایشنامه «تُناک».
سال ١٣٧٠- احراز رتبه دوم نمایشنامه‌نویسی همراه با دیپلم افتخار در چهارمین دوره مسابقه قصه و نمایشنامه‌نویسی دانشجویان سراسر کشور با نمایشنامه «آبراهی به جزیره» و چاپ اثر توسط دانشگاه شهید بهشتی در کتاب قصه‌ها و نمایشنامه‌های منتخب.
ایشان در زمینۀ اجرا هم پرکار بوده‌اند.

تئاتر
توضیح: ایشان در سال ١٣٥٧ زیر نظر «مجید افشاریان» به عضویت خانه فرهنگ و هنر استان فارس، مرکز شیراز، در رشته تئاتر درآمدند.
سال ١٣٦٧-١٣٦٦- دستیار کارگردان، طراح لباس و بروشور در نمایش «عود بر آتش» به کارگردانی «مجید افشاریان»؛ تهران.
سال ١٣٦٩- نگارش نمایشنامه «پنجه آفتاب» به کارگردانی «حمید حاجی‌کریمی»؛ تهران، تئاترشهر، سینما تئاتر کوچک.
سال ١٣٦٩- بازی در نمایش «زیباترین گل‌های قالی» به کارگردانی «امیر دژاکام»؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی.
سال ١٣٧٠- بازی در نمایش «سوءتفاهم» به کارگردانی «علی پویان»؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی.
سال ١٣٨٣- بازی در نمایش «لیلی و مجنون» به کارگردانی «امیر دژاکام»؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی.
سال ١٣٨٤- بازی در نمایش «غزل کفر» به کارگردانی «حسین مسافرآستانه»؛ تهران، تالار وحدت.

تصویر
سال ١٣٦٦- بازی در مجموعه تلویزیونی «زیر درخت نارنج» به کارگردانی «مجید افشاریان» و «مسعود فروتن»؛ تولید مرکز سیمای شیراز.
سال ١٣٨٠- نگارش فیلمنامه مجموعه تلویزیونی «معما» به کارگردانی «علی بیابانی».
با وجود تمامی این مشغله‌ها، خانم «اورامی» هر از گاهی نیز به سراغ رشتۀ تحصیلی خود رفته و با برپایی نمایشگاه‌های نقاشی در این حوزه هم فعالیت داشته است.
سال ١٣٦٦- برپایی نمایشگاه نقاشی تحت عنوان «نگاه»؛ شیراز، خانه فرهنگ و هنر.
سال ١٣٦٩- برپایی نمایشگاه نقاشی ( مکان: سالن انتظار تئاتر شهر)
سال ١٣٧٣- بر پایی نمایشگاه نقاشی (مکان: نگارخانه شاهد)
سال ١٣٧٧- برپایی نمایشگاه نقاشی (مکان: نگارخانه صدر)

خانم «اورامی» در پایان نیز به فعالیت‌های هنری خود در این روزها اشاره کرد و گفت: «اكنون و اين روزهای من ادغام شده است با تمرين تئاتر و اجرای برنامه «نيلوفرانه» به اتفاق همسرم. این مجموعۀ گفتگو محور و خانوادگی دارای بخش‌های مختلفی است كه هر روز از ساعت ٦ تا ٧ در شبكه «شما» پخش می‌شود».

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2664
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: