رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
اسفند ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« بهمن   فروردین »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930  

تاکنون آنچه گفته شد در مورد اهمیت عکاسی بود این بار مطالبی را در باره اندیشه عکاسانه و اساسا تفکر و بینش پشت پرده یک عکس مطرح میکنیم. چرا عکاسی میکنیم ؟ چرا این شاخه از عکاسی ؟ چرا این سوژه ؟ چرا این  و چرا؟ . . . پاسخ به این سوالها بیانگر همان […]


تاکنون آنچه گفته شد در مورد اهمیت عکاسی بود این بار مطالبی را در باره اندیشه عکاسانه و اساسا تفکر و بینش پشت پرده یک عکس مطرح میکنیم.
چرا عکاسی میکنیم ؟ چرا این شاخه از عکاسی ؟ چرا این سوژه ؟ چرا این  و چرا؟ . . .
پاسخ به این سوالها بیانگر همان تفکرات و اندیشه های عکاس است.
علتهای بسیاری برای عکاسی کردن در میان افراد هست ، باید توجه داشته باشیم امروز باید مقوله عکاسی را فراتر از قبل مورد بررسی قرار دهیم در نگاه اول و کلی بیشتر مردم عکس می گیرند.

قانون پارتو به راحتی در مورد این قضیه جوابگوست، طبق قانون پارتو ۸۰ درصد مردم امروز به خاطر اشتراک در شبکه های اجتماعی و دیده شدن عکس میگیرند ، ۲۰ درصد بقیه دلایل دیگری دارند.
از این ۲۰ درصد باقی مانده ۸۰ درصد با گوشی عکس می گیرند ، تنها ۲۰ درصد دوربین عکاسی دارند، از این تعداد ۸۰ درصد آتلیه دار هستند و تنها ۲۰ درصد آزاد هستند.
پس دیدیم که جامعه عکاسان ، تعداد بسیار کمی را در میان جامعه به خود اختصاص داده اند .
حال اینکه دیدگاه ما نسبت به موقعیت جغرافیایی و طبیعت پیرامون و جامعه ای که در آن زندگی میکنیم و رویدادهای آن ، چگونه باشد و اینکه چگونه آنرا منعکس کنیم خود قسمت اصلی ماجراست.
بحث اصلی اینست وقتی عکاس دوربین خود را به سمت موضوع مورد نظر خود نشانه میگیرد ، بی شک از قبل اندیشه و فکری در سر داشته ، چراکه از میان همه چیزها و کلیات دوروبر خود انتخابی انجام داده ، تا اینجا تعیین کننده علاقه و سمت و سوی کاریِ عکاس است.

این قسمت است که یکی عکاس طبیعت میشود ، دیگری مستند ، یکی مینیمال و دیگری خبری.
از اینجا به بعد نوع به تصویر کشیدن آنچه در ذهن می پرورانده است ، می ماند که چگونه و چطور آنرا در کادر عکس بگنجاند ، این یعنی کادربندی.
کاردبندی که براساس بینش عکاس مشخص شد ، نوبت به تعیین لحظه قطعیست ، لحظه ای ست که عکاس براساس معیار ها و شاخص ها و حتی سفارش سفارش دهنده  دکمه شاتر ، فشار داده میشود.
جالب اینجاست همه این مراحل در کسری از ثانیه انجام میگیرد.
کلاسهای آموزش عکاسی بسیار زیادند حتی بصورت مجازی امروز برگزار میشود و مدرک عکاسی هم می دهند ، در همه آنها اشتراکاتی وجود دارد و آن آموزش کار با دوربین عکاسی است ، نه عکاسی ، همه ما یاد می گیریم چگونه با دوربینی که در دست داریم کار کنیم و بتوانیم عکس بگیریم ، در حالیکه عکاسی به عقیده من فراتر از این چیزهاست ، البته امری عادیست که هر چیز نقطه شروعی دارد و آموزش عکاسی از آموزش کار با دوربین عکاسی آغاز میشود .
هر کاری یک بُعدش توان بهره مندی و استفاده از ابزار آن کار است و بُعد دیگرش دخالت دادن فکر و اندیشه درآن است.
تمرین و ممارست رکن اصلی آموزش در عکاسی است ، براستی که همه بعد از مدت کمی یاد می گیرند با دوربینشان عکس بگیرند ، اما اینکه یاد بگیرند که عکسهای قابل ارائه و خوبی بگیرند سالها طول می کشد .
مطالعه قدم بعدی کار است ، مطالعه آن هم دیداری ، دیدن عکس چه در فضاهای مجازی  ، چه در کتابهای عکس.
بله تکرار میکنم قدم اول تمرین است بعدا مطالعه ، هیچ چیزی به اندازه تمرین عملی و واقع شدن در فضای کار نمی تواند شما را در یادگیری کمک کند.
تحقیق و پژوهش قدم بعدیست ، اینکه در حین تمرین چالش هایی بدون شک برای عکاس پیش می آید امری بدیهی و آشکارست ، باید برای رفع آن تحقیق و سئوال کرد .
این مسائل در حین گذر زمان باعث ایجاد تفکرات و اندیشه های جدیدی در درون عکاس می گردد که کم کم باورها و بینش عکاس را قوام میبخشد و حتی ممکن است عکاس دست به انتخاب بزند ، یا برگردد.
بینش عکاسانه ، تفکری است که عکاس در طول راه به آن دست پیدا می کند و به مرور رشد می کنند .
برخورد با سوژه ، قرارگرفتن در میان اجتماعات آئینی و رسومات اجتماعی میان اقوام مختلف در جغرافیاهای متفاوت و حتی در بازارها و بازی های محلی و درکل میتوان گفت برخورد با موضوع عکاس را عکاستر میکند و فکر را عکاسانه.
این بار بدون دوربین هم که باشی ، کادر می بندی ، شاتر میزنی و میبینی .
همه نگاه می کنند ، اما همه نمی بینند.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2642
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: