از مهم‌ترین ویژگی‌های ما همین بس که همواره چشم‌براه هدیه و عطیه هستیم تا بر ما نازل کنند و کشفیات محیرالعقول را به رخ جهانیان بکشانیم! نمونه‌ای از خروار، اختراع (همان کشف کردن است!) روز ملی هنرهای نمایشی ایران است تا جهانیان را انگشت به دهان کنیم که هنر نزد ایرانیان است و بس (عکس۱ کانال تلگرام انجمن نمایش استان کردستان)!
مثل واژه‌ی احمقانه و پر طمطراق «بین‌المللی» که بر پیشانی جشنواره تئاتر کوردی چسپاندند! اهمیتی بسیار فراوان هم دارد یک روز جهانی را روز ملیِ خودمانی‌اش کنیم! مثل در بوق و کرنا دمیدنِ ثبتِ این جشنواره در تقویم جشنواره‌های هنرهای نمایشی ایران! مثل کلنگ‌زنیِ کلنگ‌زنانِ حرفه‌ای که کوبش سهمگین‌شان گوش آسمان را هم کور کرد! مثل خاکِ کلنگ خورده‌ای که هنوز داغِ ننگِ کلنگِ پانزدهم را بر مرکز دارد!
و اما … برای گریز از اتهامات عدیده:
۱- فراخوان جشنواره شانزدهم را همین امروز منتشر کنید.
بهانه‌ی «به اقناع نرسیدن اداره کل برای معرفی دبیر جشنواره» نشان می‌دهد که هنوز باور نداریم که جشنواره تئاتر کوردی دارای آیین‌نامه‌ی اجرایی است. مرجع و بنیانی برای جشنواره که هنرمندان تئاتر سقز آن را نوشتند و از فروردین ۹۳ به‌طور رسمی اجرایی شد.
دبیر جشنواره (هر کس و در هر مقامی باشد) مجری آن خواهد بود و نه برعکس!!!
۲- مراسم کلنگ‌زنیِ پلاتوی سقز با صدای گوش‌نوازش، از آن اقدامات شگرف و تحسین برانگیز بود که با سفیدیِ دایره‌ی خالدار و هنوز چشم‌نوازش، حال و هوایی ویژه به دوره پانزدهم تئاتر کوردی داد و می‌دهد و شاید هم خواهد داد (عکس۲ سایت خبری)!
پیشتر و با انواع و اقسام کافه و میدان و آبریزگاه و چه و چه و چه… فضای سبز پارک شهر سقز را آنقدر بتونی کرده‌ایم که شرم کنیم از سازه‌ای دیگر بر آن.
۳- یادش به‌خیر ساختمانی که، زمانی نه چندان دور، تنها سالن نمایش در سقز بود (سالن شهرداری در بلوار انقلاب) به لطفِ مدیریتِ همیشه حاضر، اکنون زمینی بایر است (عکس۳ سایت خبری واکاوی). زمینی که سال‌هاست در مقابل تیزیِ دندانِ دوره‌های مختلفِ شورای شهر و شهرداری سقز آفتاب می‌خورد و هنرمندان، مثل همیشه، به سوگ نشسته‌گانند! آن دایره‌ی سفیدِ خالدار را بر این زمین، پلاتو کنیم.
قولِ تئاتری می‌دهیم که افتخار کلنگ‌زنی را همان کلنگ‌زنانِ پانزدهم نصیب شوند (تکرار عکس شماره۳)!
۴- واژه‌ی «بین‌المللی» از جشنواره تئاتر کوردی حذف شود.
برای خوش‌به‌حال شدنِ آنها که نمدی از آن کلاه می‌خواهند واژه‌ی «بین‌الدولی!!!!» پیشنهاد می‌گردد!
۵- این تئاتر هم برای خودش بد چیزی است! حواس باقی نمی‌گذارد و از یاد می‌برم که سال نو شده و باید تبریکاتی برای نوروز، با تمامِ مصیبت‌های تازه‌اش، بنمایم! به همین مناسبت امیدوارم در سال تازه هیچ سیلی دامن هیچ کس را نگیرد!
میدانی و می‌داند سیلی بیاید باید هوای گوش داشت و نه دامن!!
صلاح محمدی
۲۷ مارس ۲۰۱۹ = ۷ فروردین ۱۳۹۸