رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
دی ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« آذر   بهمن »
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  
  • دوشنبه 27 دی 1395 - 13:30
  • کد خبر : 3359
  • مشاهده : 766 بازدید
  • تئاتر » س.ت
  • چاپ خبر : رکن الدین خسروی غریبانه صحنه ی زندگی را وداع گفت

به گزارش بینەر  خبر درگذشت این هنرمند پیشکسوت تئاتر از سوی روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی ، سهراب سلیمی کارگردان تئاتر و اصغر همت تایید شد.

خسروی که از مدت‌ها قبل با بیماری مبارزه می‌کرد، صبح دوشنبه بیست و هفتم دی ماه در لندن دار فانی را وداع گفت. هنوز در مورد محل تشییع ایشان اطلاع درستی در دست نیست.

دکتر رکن‌الدین خسروی متولد ۱۶ اسفند ۱۳۰۸ بود که در سال  ۱۳۲۹ از رشته ی حقوق انصراف داد و مشغول تحصیل در رشته ادبیات در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. 

در سال ۱۳۳۴ در دوره ۶ ماهه کلاس‌های تئاتر پروفسور دیوید سون شرکت کرد و یکسال بعد در کلاس های هنرپیشگی و کارگردانی دکترفروغی حاضر شد و جزء نخستین دانشجویان در این رشته به شمار می‌آمد.

در سال ۱۳۳۶ با همکاری دکتر فروغ اقدام به تاسیس اداره هنرهای دراماتیک کرد و در سال ۱۳۳۷ با کارگردانی و به روی صحنه آوردن جایی که صلیب گذاشت شد در اداره هنرهای دراماتیک و ضبط تلویزیونی این نمایش قدم بر این عرصه نهاد.

قبل از انقلاب آثار ماندگاری را به صحنه برده بود که از جمله می توان به «سایه دره»، «خاموشی دریا»، «پیک نیک در میدان جنگ»، «پایان بازی»، «از پشت شیشه‌ها»، «سلام و خداحافظ»، «محاکمه ژندارک» و اشاره کرده است. «سی زوئه بانسی مرده است» یکی از دیگر از نمایش های وی و آثار اثول فوگارد است که اکبر زنجانپور در آن ماندنی شد.

خسروی در سال ۱۳۴۹ برای تحصیل در رشته کارگردانی تئاتر در مدرسه دراماسنتر با ریاست افتخاری پیتر بروک عازم لندن شد و در سال ۱۳۵۲ به تهران بازگشت و لبخند باشکوه آقای گیل نوشته اکبر رادی را به روی صحنه برد.

او در سال ۱۳۵۴ همکاری خود را با گروه تئاتر دانشگاه صنعتی شریف به عنوان کارگردان گروه آغاز کرد. در سال ۱۳۶۰ دعوت به پذیرش استعفا و بازنشستگی شد . او سپس مدتی به لندن مهاجرت کرد و بعد از بازگشت و در سال ۱۳۷۳ در دانشگاه آزاد اسلامی اراک مشغول به تدریس شد و مجددا در سال ۱۳۷۵ به لندن مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آنجا بود.

"بینه ر" درگذشت این هنرمند برجسته را به جامعه ی هنرمندان تسلیت می گوید.

 

 

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2669
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: