قبلا نیز در مورد اهمیت عکاسی و نقش عکاسی در جامعه مطالبی بیان شده بود ، این بار نقش عکس در جریان های سیاسی مثل انتخابات مورد توجه است ، باتوجه به نزدیکی انتخابات در کشور ، شاهد این هستیم که تبلیغات در سطوح گسترده در حال شکل گیری است .
عکس بعنوان عنصر اصلی و چاشنی این موضوع است و عملا شاهد آن خواهیم بود که در فضای مجازی ، رسانه های خبری ، صداوسیما ، نشریات ، بیلبوردهای شهری ، تراکت ها و چاپ های تبلیغاتی ، سراسر با عکس سروکار بیشتر و چشمگیرتری خواهند داشت.
پس یک بار دیگر به صورتی کاملا واضح و آشکار برای همه احاد مردم ، اهمیت عکس روشن تر میشود .
حال باید دید گستره عملکرد عکاس در این میان چه خواهد بود و ارگانها و سازمانها و نشریات و رسانه های دیداری و سایت های خبری چگونه بستر را برای کار عکاسان فراهم می کنند و از سوی دیگر نامزدهای انتخاباتی چقدر به این موضوع اهمیت خواهند داد ، جالب اینجاست که با فاصله زمانی کمی ، انتخابات فرانسه در حال انجام بود و ما پوسترهای بزرگ شهری و عکسهای نامزدهای انتخاباتی آنها در رسانه های داخلی و خارجی می بینیم ، در فضای مجازی هم که به وفور از آن استفاده شد و میشود.
نکته قابل تامل اینجاست که یک عکس چطور و چقدر میتواند در پیروزی نامزد انتخاباتی موثر باشد ، معمولا در این مواقع کارگروهی از افراد که در تبلیغات نامزد انتخاباتی دخیل هستند ، تعیین کننده خواهند بود.
از سوی دیگر بیرون از ماجرای تبلیغاتی خود انتخابات ، مستند کردن جریان انتخاباتی از شروع تا پایان آن و فضای حاکم بر جامعه در این بین خود شایان توجه خواهد بود و از آن مهم تر سندی تاریخی و مستند برای آتی خواهد بود.
بدون هیچ جانب داری از جریان انتخابات عکاسی کردن ، رسالت هنرمند است ، این که جهت دار نباشد و صرفا وقایع را ثبت کند ، عکسهای تبلیغاتی که بدون شک به شکلی دیگر خواهند بود و نامزد انتخاباتی میکوشد سمت وسوی مخاطب را به سوی خودش و هم فکرانش جذب کند ، اما روایت تصویری و مستند در این میان نباید هیچ سمت و سویی را در کارش دخالت دهد و مشاهدات را به سان شاهدی عینی از زاویه دوربین به ثبت رساند به نوعی که مخاطب غایبی که در این جا نیست ، با دیدن آنها خود تصمیم بگیرد و قضاوت کند و آزادانه برداشت خود را داشته باشد .
امیدوارم روزی برسد که موزه عکس داشته باشم و عکس های شاخص و مستند را برای آیندگان مانند سندی تاریخی به یادگار بگذاریم ، گرچه می دانم این یک رویاست .
اعتقاد من براین است که هر کار بزرگی از قدمهای کوچک شروع میشود و فرهنگ عمومی و جمعی برای ایجاد زیر بناهای فرهنگی میتواند سرآغاز یک جریان فرهنگی بزرگ برای شهرمان باشد و به تبع آن جنگ افزار نرمی برای مقابله با تهاجمات بیگانگان.