اگر روزی هیچ عکاسی عکس نگیرد…

امروزه عکاسی بعنوان یکی از مطرح ترین هنرها در جهان جایگاه ویژه ای دارد و جزء جداناپذیری از زندگی روزمره شده است و این برهمگان روشن است.
در ده سال گذشته با پیدایش و رشد تکنولوژی و همزمان با آن فراگیر شدن ارتباطات، جهشی عظیم در ارتقاء و گسترش دامنه عکاسی روی داده است .
عکس و عکاسی در همه ژانر ها و بخش های آن از طبیعت تا خبری دارای اهمیت و جایگاه ویژه هستند و هر کدام به نوبه خود و در جای و زمان مناسب، تاثیر خود را خواهند داشت، این امری بدیهی و روشن است .
برای روشن شدن جایگاه عکس و اهمیت عکاسی تنها کافیست متصور شویم که یک روز هیچ عکاسی عکس نگیرد و خروجی بنام عکس نداشته باشیم، چه در دنیای حقیقی، چه در دنیای مجازی.
بیلبوردهای تبلیغاتی، مدارک شناسائی، سایت ها و خبرگزاری ها، روزنامه ها  و نشریات، کتابهای درسی از ابتدایی تا سطوح بالا  و … همه اینها به سادگی از اعتبار ساقط خواهند شد، اینجاست که عکس قدرت و جایگاه خود را نمایان می کند .
عکس، محصول عکاس است، در طبقه بندی های معتبر وقتی ما از عکس صحبت می کنیم منظور در سطح حرفه ای آن است و تاثیرات آن در لحظه مورد نظر است (صرف نظر از مسئله نوستالژیک آن و استناد به آن بعنوان مرجعی تاریخی) .
امروزه با فناوری گوشی های همراه همه شاهد آن هستیم که فرآیند گرفتن عکس فراگیرتر از معنای کلمه شده است، اینجا نیز آنچه مد نظر است عکس در قد و قواره حرفه ای آنست و عکاسی و عکس و عکاس بصورت یک تخصص مورد تاکید است.
عکاس در نگاه کلی کسی است که عکس می گیرد و صاحب و مالک حقوقی آن است .
پس در اینجا نیز باید ارزش گذاری شود و طبقه بندی قائل شویم و این بار این شخصیتها و افراد نیستند که داوری می کنند، این بار عکس است که معرف عکاس  میشود، پس می بینیم که عکس چه قدرت و اقتداری دارد و این ویژگی باعث شده تا در بین دیگر هنر ها، عکاسی جایگاه نخست که نه بلکه جایگاه ویژه داشته باشد، به گونه ای که در نظر بگیرید الفبای سینما در هر حد و اندازه ای که باشد، عکاسی است.
آنچه در اینجا بیان شد گوشه ای از قابلیت ها و ارزش های هنری  و جایگاه عکاسی و عکس در جامعه بود و این یادداشت اولین قدم در مسیر بیان ارزشهای عکاسی است .