رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الثلاثاء ۱ جماد ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Tuesday 3 December
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
مهر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« شهریور   آبان »
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

به گزارش بینەر، فیلم بلند «برایت انار دان کرده بودم» به نویسندگی فرشید گویلی و کارگردانی جمیل مفاخری و از توليدات سيمای مركز استان كردستان، در دومین جشنواره بین‌المللی فیلم سلیمانیه در شهر سلیمانیه در کردستان عراق حضور دارد.

موضوع این فیلم درباره‌ی یک پیرمرد و پیرزنی است که فرزند معلمشان در آب های خروشان رود سیروان غرق شده که در این فیلم ضمن اشاره به رسوم و آداب مردم این منطقه تبعات فوت پسر این دو کهنسال در زندگیشان وارد می شود.

«برایت انار دان کرده بودم» که در جشنواره «هدهد ٢٠» در هشت بخش بازیگری زن، بازیگری مرد، بازیگری نوجوان دختر، بازیگری نوجوان پسر، فیلمبرداری، نویسندگی، بهترین فیلم و بهترین کارگردانی کاندیدا شده بود، توانست با کسب ٥ جایزه نویسندگی، بازیگری زن، فیلمبرداری، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم، بیشترین جوایز این جشنواره را از آن خود کند.

شایان ذکر است فیلم بلند «برایت انار دان کرده بودم» به دریافت جایزه و تندیس بهترین کارگردانی در پنجمین جشنواره بین المللی فیلم دهوک موفق شده بود. 

دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «سلیمانیه» با اهدای جایزه «طاها کریمی» فیلمساز فقید ایرانی؛ در روزهای ۹ تا ۱۵ مهرماه جاری در شهر سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق برگزار می‌شود.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2891
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: