رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الجمعة ۴ جماد ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Friday 6 December
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
بهمن ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« دی   اسفند »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930  
  • دوشنبه 2 بهمن 1396 - 00:57
  • کد خبر : 6318
  • مشاهده : 974 بازدید
  • تئاتر » س.ت
  • چاپ خبر : اردوغان و ممنوعیت برای داریو فو
به بهانه اجرای نمایشی از داریو فو در مهاباد

اردوغان و ممنوعیت برای داریو فو

 در بحبوحه ی کودتای نافرجام سال ۹۵ در ترکیه،  آثار “داریو فو” نویسنده و کارگردان مشهور ایتالیایی، از سوی تئاتردولتی ترکیه یعنی سازمانی که وظیفه ی نظارت بر نمایش‌های تئاتر در ترکیه را بر عهده دارد، در لیست سیاه قرار گرفتند. بعد از کودتای نافرجام که به گمان بسیاری از کارشناسان کودتایی نمایشی بود، اردوغان فرصتی برای تسویه حساب با تمام گروهها و شاخه های مخالف خود را پیدا کرد و جالب آنکه در این میان تئاتر نیز از این محدودیت ها بی نصیب نماند. تعطیلی جشنواره های تئاتر کوردی در کردستان ترکیه اگرچه به نظر می رسید در چارچوب محدودیت های فرهنگی و سیاسی کردهای این منطقه صورت گرفته است اما ایجاد ممنوعیت برای اجرا آثار نمایشنامه نویسان نامدار جهانی در ترکیه بیشتر به خفقان هنری افسارگسیخته شباهت داشت.
داریو فو این کنش دولت اردوغان را به سان دریافت دومین جایزه نوبل از سوی خودش قلمداد کرده بود.برتولت برشت، آنتوان چخوف، شکسپیر و داریو فو از جمله نویسندگانی بودند که در آن مقطع در فهرست منع استفاده از آثارشان در  تئاتر ترکیه قرار گرفتند.
به نظر می رسد داریو فوی نود ساله این اقدام تئاتر دولتی ترکیه را نه تنها جدی نگرفته بود بلکه از آن ابراز رضایت نیز می کرد. وی در این مورد در مصاحبه ای  می گوید: شرایط در بیست سال پیش وخیم تر بود. به یاد دارم در ترکیه، هتل محل اقامت روشنفکرانی را که در آن جا به تفسیر یکی از کارهای من می پرداختند به آتش کشیدند، داریو فو، با لحنی طعنه آمیز این کنش دولت ترکیه را تحسین می کند و می گوید: «این کار آن ها بسیار زیباست، چون همیشه فرصت همراه شدن با بزرگان ادبیات و تئاتر برای آدم مهیا نمی‌شود. در این فهرست جای نویسندگان و بزرگان یونان باستان و شاید کمدی هنر خالی است، به این ترتیب فهرستشان کامل می شد. بی تردید در پس پرده این تصمیم، مانوری وجود دارد و آن چیزی جز پاک کردن فرهنگ دموکراتیک غربی نیست. این نشان می دهد که من از آن ها قوی تر هستم. همراه شدن با بزرگانی چون برشت، شکسپیر و چخوف برای من همانند گرفتن دومین جایزه نوبل است.»
این نویسنده ایتالیایی برنده جایزه نوبل در مصاحبه‌ای دیگر با روزنامه‌ی کُریره دلا سرا می‌گوید: «با فرستادن نامه ای به اردوغان برای قرار دادن من در چنین فهرستی تشکر می کنم…هنگامی که از استبداد فرهنگی سخن می رود، نشانه ی ناراحت کننده ای است. وقتی در برابر تئاتر و فرهنگ موضع گیری می شود به این معنی است که از نقطه نظرهای دیگران واهمه دارند و احساس خطر می کنند.»
داریو فو می‌گوید: «من از طریق یکی از دوستان بازیگر تُرک در جریان این رخداد قرار گرفتم.»
او به سال های پیش یعنی دورانی که در کشور خودش ایتالیا هم از سوی تلویزیون و کلیسا تحریم شده بود اشاره می کند و می گوید از این که بعضی از نمایشنامه هایم هنوز برای برخی تکان دهنده و آزاردهنده است خشنود هستم.
داریو فو نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر، نویسنده و تصویرپرداز، در سال ۱۹۲۶ در ایتالیا به دنیا آمد. فو، در سال ۱۹۹۷ موفق به دریافت جازه ادبی نوبل شد. او به دلیل نگارش متون تئاتری با محتوای طنز سیاسی و اجتماعی و داشتن گرایش های سیاسی چپ شهرت دارد. وی در۱۳ اکتبر ۲۰۱۶ در سن ۹۰ سالگی درگذشت.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2894
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: