رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
فروردین ۱۳۹۷
ش ی د س چ پ ج
« اسفند   اردیبهشت »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829  
منقد و کارشناس تئاتر

روز جهانی تئاتر

از مهم‌ترین ویژگی‌های ما همین بس که همواره چشم‌براه هدیه و عطیه هستیم تا بر ما نازل کنند و کشفیات محیرالعقول را به رخ جهانیان بکشانیم! نمونه‌ای از خروار، اختراع (همان کشف کردن است!) روز ملی هنرهای نمایشی ایران است تا جهانیان را انگشت به دهان کنیم که هنر نزد ایرانیان است و بس (عکس۱ کانال تلگرام انجمن نمایش استان کردستان)!

مثل واژه‌ی احمقانه و پر طمطراق «بین‌المللی» که بر پیشانی جشنواره تئاتر کوردی چسپاندند! اهمیتی بسیار فراوان هم دارد یک روز جهانی را روز ملیِ خودمانی‌اش کنیم! مثل در بوق و کرنا دمیدنِ ثبتِ این جشنواره در تقویم جشنواره‌های هنرهای نمایشی ایران! مثل کلنگ‌زنیِ کلنگ‌زنانِ حرفه‌ای که کوبش سهمگین‌شان گوش آسمان را هم کور کرد! مثل خاکِ کلنگ خورده‌ای که هنوز داغِ ننگِ کلنگِ پانزدهم را بر مرکز دارد!
و اما … برای گریز از اتهامات عدیده‌:
۱- فراخوان جشنواره شانزدهم را همین امروز منتشر کنید.
بهانه‌ی «به اقناع نرسیدن اداره کل برای معرفی دبیر جشنواره» نشان می‌دهد که هنوز باور نداریم که جشنواره تئاتر کوردی دارای آیین‌نامه‌ی اجرایی است. مرجع و بنیانی برای جشنواره که هنرمندان تئاتر سقز آن را نوشتند و از فروردین ۹۳ به‌طور رسمی اجرایی شد.
دبیر جشنواره (هر کس و در هر مقامی باشد) مجری آن خواهد بود و نه برعکس!!!
۲- مراسم کلنگ‌زنیِ پلاتوی سقز با صدای گوش‌نوازش، از آن اقدامات شگرف و تحسین برانگیز بود که با سفیدیِ دایره‌ی خالدار و هنوز چشم‌نوازش، حال و هوایی ویژه به دوره پانزدهم تئاتر کوردی داد و می‌دهد و شاید هم خواهد داد (عکس۲ سایت خبری)!

پیشتر و با انواع و اقسام کافه و میدان و آبریزگاه و چه و چه و چه… فضای سبز پارک شهر سقز را آنقدر بتونی کرده‌ایم که شرم کنیم از سازه‌ای دیگر بر آن.
۳- یادش به‌خیر ساختمانی که، زمانی نه چندان دور، تنها سالن نمایش در سقز بود (سالن شهرداری در بلوار انقلاب) به لطفِ مدیریتِ همیشه حاضر، اکنون زمینی بایر است (عکس۳ سایت خبری واکاوی). زمینی که سال‌هاست در مقابل تیزیِ دندانِ دوره‌های مختلفِ شورای شهر و شهرداری سقز آفتاب می‌خورد و هنرمندان، مثل همیشه، به‌ سوگ نشسته‌گانند! آن دایره‌ی سفیدِ خالدار را بر این زمین، پلاتو کنیم.
قولِ تئاتری ‌می‌دهیم که افتخار کلنگ‌زنی را همان کلنگ‌زنانِ پانزدهم نصیب شوند (تکرار عکس شماره۳)!

۴- واژه‌ی «بین‌المللی» از جشنواره تئاتر کوردی حذف شود.
برای خوش‌به‌حال شدنِ آنها که نمدی از آن کلاه می‌خواهند واژه‌ی «بین‌الدولی!!!!» پیشنهاد می‌گردد!
۵- این تئاتر هم برای خودش بد چیزی است! حواس باقی نمی‌گذارد و از یاد می‌برم که سال نو شده و باید تبریکاتی برای نوروز، با تمامِ مصیبت‌های تازه‌اش، بنمایم! به همین مناسبت امیدوارم در سال تازه هیچ سیلی دامن هیچ کس را نگیرد!
میدانی و می‌داند سیلی بیاید باید هوای گوش داشت و نه دامن!!
صلاح محمدی
۲۷ مارس ۲۰۱۹ = ۷ فروردین ۱۳۹۸

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2867
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: