رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الإثنين ۱۰ ربيع ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Monday 14 October
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
دی ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« آذر   بهمن »
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

قطب الدین صادقی نمایش «یادگار گادەر» را بر اساس نقوش جامی طلایی که از تمدن باستانی «مانایی» به جا مانده در سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به صحنه می برد.

به گزارش بینەر به نقل از مهر، قطب‌الدین صادقی درباره جدیدترین فعالیت خود در زمینه کارگردانی تئاتر گفت: نمایش «یادگار گادەر» را که اثری تجربی آیینی است در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر در قالب سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به صحنه می برم. این نمایش کلام ندارد و تلفیقی از حرکت، صوت و آوازهای مقامی و برگرفته از اسطوره ها و آیین های تمدنی پیش از تشکیل دوره مادها است.
وی ادامه داد: تمدن «مانایی» تمدنی بود که در جلگه ای در پای رشته کوه زاگرس و پیش از دوره مادها، وجود داشت. در این تمدن رودی به نام «گادەر» وجود داشت که بسیار پرآب و حاصلخیر بود. در اطراف این رود ۲۰ سکونتگاه باستانی وجود داشت که به دلیل همین حاصلخیزی مدام توسط آشور، بابل و آکد مورد یورش قرار می گرفتند. این ۲۰ سکونتگاه باستانی یا تخریب و یا قتل و عام شدند ولی بازمانده های آنها با هم متحد شده و تمدن ماد را شکل دادند.
این مدرس تئاتر با اشاره به کشف جامی طلایی در سال ۱۹۵۸ در یکی از این سکونتگاه های باستانی که ۲ هزار و ۷۰۰ سال پیش ویران شده بود، گفت: روی این جام طلایی نقوش بسیار عجیبی وجود دارد که باعث شده کاشفان و مورخان مختلف در تلاش برای رمزگشایی این نقوش باشند. نمایش «یادگار گادەر» بر اساس تفسیری است که از تمدن «مانایی» و نقوش این جام طلایی داریم.
صادقی با بیان اینکه این نمایش دارای ۱۷ بازیگر است که همگی از اعضای گروه تئاتر او هستند، درباره وضعیت اجرای عمومی نمایش «یادگار گادەر» یادآور شد: این نمایش را اردیبهشت ماه سال گذشته در روز جهانی موزه، در موزه ایران باستان اجرا کردم و بعد قصد داشتم که در قالب اجرای عمومی آن را به صحنه ببرم اما شرایط فراهم نشد. امسال برای اجرای اثر اقدام کردم و قرار است در روز ۵ بهمن ماه، در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر و در قالب جشنواره بین المللی تئاتر فجر آن را اجرا کنم. برای اجرای عمومی این نمایش هم اقدام می کنم.
این کارگردان، نمایشنامه نویس و مدرس تئاتر ایران اظهار کرد: ریچارد شکنر در کتاب «نظریه اجرا» کار پژوهشی را به ۲ دسته تقسیم می کند؛ دسته اول کارهای رو به جلو و شکستن فرم های معاصر است و دسته دوم جستجو در شکل های کهن و اسطوره ها و آیین های دیرین و دوباره به بدنه تئاتر معاصر وصل کردن آنها است. پژوهش های دسته دوم بسیار مهم هستند و هنرمندان بزرگی چون یوجینو باربا و آرین منوشکین چنین کاری را انجام می دهند.
وی در پایان عنوان کرد: کار ما هم در نمایش «یادگار گادەر» همین است. پیش از این نمایش «پیکره های بازیافته» را بر اساس نقوش ظروف سفالین باستانی تولید و اجرا کردیم و حال نمایش «یادگار گادەر» را بر اساس نقوش جام طلایی کشف شده که یکی از ارزشمندترین وسایل کشف شده از تمدن ایران زمین است، کار می کنیم.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2841
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: