رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الأربعاء ۲ جماد ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Wednesday 4 December
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
شهریور ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« مرداد   مهر »
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  
  • دوشنبه 29 شهریور 1395 - 09:46
  • کد خبر : 1984
  • مشاهده : 11785 بازدید
  • س.ت » سینما
  • چاپ خبر : تندیس بهترین نقش مکمل مرد به نوید محمدزاده رسید
دهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران با یک دقیقه سکوت برای عباس کیارستمی

تندیس بهترین نقش مکمل مرد به نوید محمدزاده رسید

به گزارش پایگاه هنری بینه‌ر، دهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران با معرفی برگزیدگان در بخش های مختلف برگزار شد. در این جشن تندیس بهترین نقش مکمل مرد به نوید محمدزاده بازیگر کٔرد ایلامی برای فیلم «ابد و یک روز» ساخته سعید روستایی اهدا شد.

برگزیدگان بخش های مختلف در دوره دهم به شرح زیر است:

بهترین فیلم: سعید ملکان برای «ابد و یک روز»

بهترین کارگردانی: سعید روستایی برای «ابد و یک روز»

بهترین فیلمنامه: سعید روستایی برای «ابد و یک روز»

بهترین بازیگر نقش اول مرد: پیمان معادی برای «ابد و یک روز»

بهترین نقش مکمل مرد: نوید محمدزاده برای «ابد و یک روز»

بهترین بازیگر نقش اول زن: لیلا حاتمی برای فیلم «من»

در این بخش همچنین پریناز ایزدیار برای «ابد و یک روز» دیپلم افتخار گرفت.

بهترین بازیگر نقش مکمل زن: شبنم مقدمی برای فیلم «نفس»

در این بخش همچنین سارا بهرامی برای بازی در «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» دیپلم افتخار گرفت.

بهترین فیلم‌برداری: هومن بهمنش برای «اژدها وارد می‌شود»

بهترین موسیقی متن: کریستف رضاعی «برای اژدها وارد می‌شود»

بهترین تدوین: هایده صفی‌یاری برای «اژدها وارد می‌شود»

بهترین طراحی صحنه و لباس: امیرحسین قدسی و نگار نعمتی برای «اژدها وارد می‌شود»

بهترین صدای فیلم: سعید بجنوردی، محمدرضا دلپاک و حسن مهدوی برای «لانتوری»

بهترین دستاورد فنی و هنری: سعید ملکان برای طراحی چهره‌پردازی «ابد و یک روز» و امیر رضا معتمدی برای جلوه‌های بصری «سینما نیمکت»

جایزه‌ی خلاقیت و استعداد درخشان جشن نیز به محمد حسین مهدویان برای ساخت فیلم«ایستاده در غبار» رسید.

در این بخش نیز احسان بیگلری برای «برادرم خسرو» دیپلم افتخار گرفت.

همچنین هیئت داوران این جشن فیلم «کفشهایم کو!؟» ساخته‌ی کیومرث پوراحمد به تهیه‌کنندگی علی قائم‌مقامی را نیز به دلیل «نگاه انسانی» آن شایسته‌ی قدردانی دانست و از این تهیه‌کننده با اهدای لوح یادبود قدردانی کرد.

در بخش «سینما حقیقت» نیز که به فیلم‌های مستند اختصاص داشت، برگزیدگان منتقدان به شرح زیر معرفی شدند:

تندیس بهترین مستند بلند: کامران حیدری برای «دینگومارو»

دیپلم افتخار بهترین مستند بلند نیز به لقمان خالدی برای ساخت «فصل هرس» اهدا شد.

بهترین مستند نیمه بلند: احسان عمادی برای ساخت «محاکمه»

بهترین مستند کوتاه: آزاده رضائیان مقدم برای «کهریزک-تجریش»

در بخش «شهید آوینی» نیز جایزه بهترین فیلم مستند به «A157» به کارگردانی بهروز نورانی‌پور رسید.

در بخش فیلم‌های کوتاه داستانی نیز کاوه دانشمند برای ساخت «باران‌های گاه به گاه» برگزیده شد.

 

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2892
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: