رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الإثنين ۱۰ ربيع ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Monday 14 October
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
فروردین ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« اسفند   اردیبهشت »
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  
  • چهارشنبه 9 فروردین 1396 - 22:25
  • کد خبر : 4147
  • مشاهده : 871 بازدید
  • تیتر 2 » س.ت » عکاسی
  • چاپ خبر : نمایشگاه عکس وینا، تلنگری برای یک شهر

مدتها بود نمایشگاه عکسی در مهاباد برگزار نشده بود آنهم بصورت گروهی. کاری بسیار بزرگ که از سوی پایگاه خبری هاژه صورت گرفت، مجموعه ای از عکاسان نام آشنا و تازه کار در کنار هم با عکس هایی قدیمی تا به امروز، در نگاه کلی کاری قابل تقدیر و شایسته بود که تا امروز هیچ […]

مدتها بود نمایشگاه عکسی در مهاباد برگزار نشده بود آنهم بصورت گروهی. کاری بسیار بزرگ که از سوی پایگاه خبری هاژه صورت گرفت، مجموعه ای از عکاسان نام آشنا و تازه کار در کنار هم با عکس هایی قدیمی تا به امروز، در نگاه کلی کاری قابل تقدیر و شایسته بود که تا امروز هیچ ارگان یا سازمان دولتی و غیر دولتی، انجام نداده بودند، بسیار معمول است که هر کاری، در معرض دید و نمایش عموم قرار می گیرد، قضاوت خواهد، چه مثبت، چه منفی.

آنچه در اینجا بیان میشود نقدی است که بعنوان عکاس و از منظری نه جانبدارانه عرض خواهم کرد :

برگزاری نمایشگاه گروهی همتی بزرگ می طلبد و پایگاه خبری هاژه بر حسب حس مسئولیت و قدرشناسی و علیرغم وظیفه ذاتی خود از فعالان خبری خود در حوزه عکس، در وهله اول، و مشارکت عکاسان شهر مهاباد در قدم دوم، اقدام به این کار نمود که کاری قابل تقدیر بود.

با توجه به اطلاع رسانی که از قبل انجام شده بود، عکسهایی از عکاسانی که خواهان شرکت در این نمایشگاه بودند دریافت شد. آثاری با موضوع های مختلف از عکاسان متفاوت. حال داوری و انتخابات آثار جای تامل داشت چه در انتخاب عکس، چه در تعداد.

تعداد عکسهای شرکت داده شده از هر عکاس نابرابر و ناعادلانه بود و شرایط برای همه یکسان نبود. اینکه گفته شد عکسها داوری شدند و خیلی از عکس ها رد شدند و به نمایشگاه راه پیدا نکردند، بهانه ای شد برای این نابرابری. اقدام و نیت نمایشگاه وینا، صرفا ارائه و نمایش فعالیت عکاسان در یک فضای دوستانه و صمیمی بود، نه جشنواره یا مسابقه عکس که ما بخواهیم در تعداد اجحاف کنیم. در هر صورت باید تعداد عکس های شرکت داده شده از هر عکاس برابر می بود، حتی اگر عکسهای ارائه شده توسط عکاس از نظر داوران مورد تایید نبود، باید از عکاس عکسهای بیشتری درخواست می کردند .

این یک نمایشگاه برای ارائه آثار عکاسان شهر مهاباد بود و معرفی آنها خصوصا برای آنهایی که اخیرا وارد فعالیت در این زمینه شده بودند، پس لزومی نداشت که در مورد تعداد عکسهای شرکت داده شده از هر عکاس چنین رفتاری انجام گیرد.

مساله دوم، که بسیار حائز اهمیت است، شرکت داوران در نمایشگاه بود. وقتی خود داوران در نمایشگاه شرکت می کنند، قطعا داوری بی طرفانه مورد تردید قرار خواهد گرفت، نه تنها از نظر شرکت کنندگان، بلکه از نظر بازدیدکنندگان هم.

از نظر اخلاقی و حرفه ای هم چندان شایسته نبود کسانی که در جایگاه داوری نشسته اند، خودشان هم به عنوان شرکت کننده در نمایشگاه عکس ارائه دهند!

بعضی از عکسهایی که در نمایشگاه شرکت داده شده بودند، معرف عکاس نبود. همه ما در فضاهای مجازی از همه شرکت کنندگان در این نمایشگاه عکس دیده بودیم و می بینیم. بودند عکاسانی که در یک شاخه ای بسیار موفق و موثر فعالیت دارند، در حالیکه در نمایشگاه چیزی کاملا متفاوت از آنها ارائه شده بودند و یا عکاسانی با سابقه طولانی، با عکسهایی بسیار غیره منتظره.

 

از نظر محتوی عکس ها چیز چندان خاصی نبود، این هم طبیعی بود با توجه به گروهی بودن نمایشگاه و پراکندگی موضوعی نمی شد پیام واحدی دریافت کرد و هر یک از عکس ها به نوعی در تضاد با بقیه بودند.

نکته مثبت و قابل تامل نمایشگاه که جای بسی خوشحالیست، پتانسیل و توانمندی های شهرمان را از نظر تعدد عکاسان و انگیزه بالای آنها برای فعالیت در این عرصه برای همگان و بویژه برای متولیان امر مشخص نمود.

واما :

مشخص شد که شهر مهاباد با توجه به جایگاه ویژه فرهنگی و هنری، یک گالری ساده و استاندارد برای نمایش آثار هنرمندان تجسمی و بصری ندارد، چرا که متاسفانه هنر و هنرمند در این شهرستان محدود به حوزه های دیگری شده است. در حالیکه هنرهای تجسمی به ویژه عکاسی در جهان امروز جایگاه بسیار بسیار ویژه ای دارد و صحبت در مورد آن نیاز به فرصت و جای دیگری دارد و ضمنا توضیح در مورد چیزی بدیهی، نیاز نیست.

امید دارم متولیان امر و مسئولین و دلسوزان و سرمایه داران و سرمایه گذاران و مدافعان فرهنگ و هنر شهرستان، چاره ای برای فرهنگ و هنر شهرستان داشته باشند. شهر ما این روزها آپارتمانهای زیبا و مدرن و مغازه های شیک و لوکس دارد. خیابانهای شهر، از ماشینهای چندصد میلیونی پر است و خیلی هم خوب است، منتهی روح و قلب یک شهر، هنر و فرهنگ آنست نه ظواهر. من شخصا بسیار متاسفم که هنر و فرهنگ ما همسو و همزمان با ظواهر شهرمان رشد نکرد، فرهنگسرا ، گالری ، نگارخانه و . . . نداریم، آن هم در این برهه از دوران !!!

عکس به مثابه آینه یک جامعه است و فعالیت در این حوزه همت بالایی می طلبد و باید مسئولیت هنری، اخلاقی و ملی بزرگی را بر دوش کشید.

سخن آخر اینکه نمایشگاه گروهی عکس وینا، تلنگری بود برای همگان از مردم گرفته تا متولیان امر و امیدوارم نسلهای آینده شاهد تحولی بزرگ در این حوزه باشند و فعالیت عکاسان بیشتر و بیشتر باشد و دامنه فعالیت گسترده تر.

 

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2841
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: