رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
اردیبهشت ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« فروردین   خرداد »
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

قبلا نیز در مورد اهمیت عکاسی و نقش عکاسی در جامعه مطالبی بیان شده بود ، این بار نقش عکس در جریان های سیاسی مثل انتخابات مورد توجه است ، باتوجه به نزدیکی انتخابات در کشور ، شاهد این هستیم که تبلیغات در سطوح گسترده در حال شکل گیری است . عکس بعنوان عنصر اصلی […]

قبلا نیز در مورد اهمیت عکاسی و نقش عکاسی در جامعه مطالبی بیان شده بود ، این بار نقش عکس در جریان های سیاسی مثل انتخابات مورد توجه است ، باتوجه به نزدیکی انتخابات در کشور ، شاهد این هستیم که تبلیغات در سطوح گسترده در حال شکل گیری است .

عکس بعنوان عنصر اصلی و چاشنی این موضوع است و عملا شاهد آن خواهیم بود که در فضای مجازی ، رسانه های خبری ، صداوسیما ، نشریات ، بیلبوردهای شهری ، تراکت ها و چاپ های تبلیغاتی ، سراسر با عکس سروکار بیشتر و چشمگیرتری خواهند داشت.

پس یک بار دیگر به صورتی کاملا واضح و آشکار برای همه احاد مردم ، اهمیت عکس روشن تر میشود .

حال باید دید گستره عملکرد عکاس در این میان چه خواهد بود و ارگانها و سازمانها و نشریات و رسانه های دیداری و سایت های خبری چگونه بستر را برای کار عکاسان فراهم می کنند و از سوی دیگر نامزدهای انتخاباتی چقدر به این موضوع اهمیت خواهند داد ، جالب اینجاست که با فاصله زمانی کمی ، انتخابات فرانسه در حال انجام بود و ما پوسترهای بزرگ شهری و عکسهای نامزدهای انتخاباتی آنها در رسانه های داخلی و خارجی می بینیم ، در فضای مجازی هم که به وفور از آن استفاده شد و میشود.

نکته قابل تامل اینجاست که یک عکس چطور و چقدر میتواند در پیروزی نامزد انتخاباتی موثر باشد ، معمولا در این مواقع کارگروهی از افراد که در تبلیغات نامزد انتخاباتی دخیل هستند ، تعیین کننده خواهند بود.

از سوی دیگر بیرون از ماجرای تبلیغاتی خود انتخابات ، مستند کردن جریان انتخاباتی از شروع تا پایان آن و فضای حاکم بر جامعه در این بین خود شایان توجه خواهد بود و از آن مهم تر سندی تاریخی و مستند برای آتی خواهد بود.

بدون هیچ جانب داری از جریان انتخابات عکاسی کردن ، رسالت هنرمند است ، این که جهت دار نباشد و صرفا وقایع را ثبت کند ، عکسهای تبلیغاتی که بدون شک به شکلی دیگر خواهند بود و نامزد انتخاباتی میکوشد سمت وسوی مخاطب را به سوی خودش و هم فکرانش جذب کند ، اما روایت تصویری و مستند در این میان نباید هیچ سمت و سویی را در کارش دخالت دهد و مشاهدات را به سان شاهدی عینی از زاویه دوربین به ثبت رساند به نوعی که مخاطب غایبی که در این جا نیست ، با دیدن آنها خود تصمیم بگیرد و قضاوت کند و آزادانه برداشت خود را داشته باشد .

امیدوارم روزی برسد که موزه عکس داشته باشم و عکس های شاخص و مستند را برای آیندگان مانند سندی تاریخی به یادگار بگذاریم ، گرچه می دانم این یک رویاست .

اعتقاد من براین است که هر کار بزرگی از قدمهای کوچک شروع میشود و فرهنگ عمومی و جمعی برای ایجاد زیر بناهای فرهنگی میتواند سرآغاز یک جریان فرهنگی بزرگ برای شهرمان باشد و به تبع آن جنگ افزار نرمی برای مقابله با تهاجمات بیگانگان.

 

 

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2833
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: