رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
دی ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« آذر   بهمن »
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

آنچه قبلا گفته شد مقدمه ای بر اهمیت عکاسی بود و اینکه عکاسی و عکس تا چه میزان در زندگی ما نقش دارد. در مسئله عکاسی و اهمیت آن به صورت کلی مطالبی بیان شد و اکنون عکاسی را در شاخه ها و رشته های مختلف آن باید جست. در گذشته که عکاسی اختراع شد […]

آنچه قبلا گفته شد مقدمه ای بر اهمیت عکاسی بود و اینکه عکاسی و عکس تا چه میزان در زندگی ما نقش دارد. در مسئله عکاسی و اهمیت آن به صورت کلی مطالبی بیان شد و اکنون عکاسی را در شاخه ها و رشته های مختلف آن باید جست.
در گذشته که عکاسی اختراع شد و جای خود را به سرعت در دنیای هنر باز کرد، آنچه مورد توجه بود ثبت تصویر بود از همه موضوعات پیش رو، از اشخاص، فضای پیرامون و مناظر تا اینکه به مرور با رشد همزمان عکاسی، گرایش های مختلف عکاسی شکل گرفتند.
طبیعت، ورزشی، معماری، مستند، فتوژورنالیست، زیر آب، فضا، تبلیغاتی، صنعتی و …
آنچه حائز اهمیت است در یک نگاه، همه شاخه های عکاسی، مستند محسوب میشوند چرا که در آینده میتوان به آنها استناد کرد.
در نظر بگیرید بعد از ٥٠ سال یا بیشتر بخواهند در مورد پوشش گیاهی، نوع درختان، میوه ها، انواع مصالح بکار رفته در ساختمانها، سبک زندگی ها، مراسمات، مناسبات، آداب و رسومات، اعتقادات و … حتی آب و هوا!
پس می بینیم عکس قابل استناد و ارزشمند است در هر شاخه ای که باشد.
اما اینکه امروز در چه رشته ای فعالیت داشته باشیم و کدام ژانر در اولویت قرار دارد، کاملا شخصی و به توانمندی و سلیقه ما بستگی دارد.
عکس دارای دوگانگی زمانی خاصی است، سرعت شاتر، زمانی در مقیاس ثانیه است یعنی مبنای آن ثانیه و کسری از آن است، یعنی عکاسی در کمتر از ثانیه و تصمیم گیری کردن، و حاصل این تصمیم سریع، عکس است.
نکته قابل تامل اینست که عکسی که در کمتر از ثانیه گرفته میشود بعد از گذشت زمان طولانی سال ها و دهه ها و بیشتر چنان ارزشمند میشود که گویی صندوقچه اسرارست. این از اعجاز هنر عکاسی به حساب می آید.
در یک نگاه دریافتیم که تصمیم امروز ما چقدر حائز اهمیت است، پس در هر ژانر و شاخه ای از عکاسی که باشی، لازم است بسیار آگاهانه و با دقت عکس بگیریم.
عکسها جان و قدرت حرکت در ماورأ را دارند.
زمانی که عکسهای خودتان، که در ١٥ سال و یا پیشتر گرفته اید نگاه می کنید بلافاصله و به طور ناخودآگاه از نظر زمانی به همان لحظه خواهید رفت و همه حس ها و فضا و تجربه آن لحظه را به یاد خواهید آورد، گویی آنجایید و یا بهتر بگوییم گویا آن لحظه با همه حس و حال و افرادش در مکان و زمان با جزئیات و رویدادها ثبت و حبس شده اند.
گرچه امروز فرآیند عکاسی مثل گذشته نیست و بسیار ساده تر و همه گیر شده است اما از ارزش آن هیچ نکاسته است و برعکس با فراگیر شدن عکاسی، جای خود را در همه سطوح جامعه باز کرده و همین امر باعث شده مردم در مقابل دوربین واکنش غیر طبیعی نشان ندهند.

 

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2833
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: