رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الخميس ۲۰ ربيع ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Thursday 24 October
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
بهمن ۱۴۰۲
ش ی د س چ پ ج
« دی   اسفند »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930  

به گزارش بینه‌ر، یک روز قبل از آغاز بکار هجدهمین جشنواره تئاتر کوردی سقز، علیرضا اسماعیلی، هنرمند سقزی با انتشار متنی مشترک با اسماعیل پاشایی، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر سقز نسبت به ترکیب هیئت داوران و عدم حضور هنرمندانی از سقز انتقاد کردند. این هنرمندان معتقدند در ۱۸ دوره گذشته به جز در یک دوره، […]

به گزارش بینه‌ر، یک روز قبل از آغاز بکار هجدهمین جشنواره تئاتر کوردی سقز، علیرضا اسماعیلی، هنرمند سقزی با انتشار متنی مشترک با اسماعیل پاشایی، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر سقز نسبت به ترکیب هیئت داوران و عدم حضور هنرمندانی از سقز انتقاد کردند.

این هنرمندان معتقدند در ۱۸ دوره گذشته به جز در یک دوره، هرگز از هنرمندان سقزی در ترکیب داوران بهره گرفته نشده است. حال این ورسش مطرح است با توجه به اینکه هر دو هنرمند منتقد، در ادوار گذشته به عنوان دبیر و دبیر اجرایی در این جشنواره حضور داشته‌اند و هر دوره نیز به نوعی از مجریان و هیئت های اصلی برگزاری محسوب می شده‌اند، تصمیم نهایی ترکیب هیئت داوران را چه کسانی میگیرند؟

متن این یادداشت به این شرح است:

بنام خدا

” هژمونی داوری جشنواره تئاتر کوردی “

از سال ۷۸ که  کلید شروع  بزرگترین حرکت فرهنگی  جشنواره تئاتر کوردی سقز زده شد ، هنرمندان پیشکسوت ، قدیمی و جوان تئاتر سقز ، کنار هم ، جدا از هر سلیقه و طیفی ، تلاش صادقانه ای نمودند برای برگزاری این جشنواره مردمی .

جشنواره تئاتر کوردی، حلقه مفقوده مخاطب تئاتر را   جستجو و ضمن یافتن آن،  به اشاعه آن نیز کمک نمود . چنانکه مخاطبان تئاتر کوردی سقز و استقبال مردم خونگرم آن ، زبانزد تمام جشنواره های کشور شد .

از همان آغاز تا کنون ، هر ساله جشنواره دچار  مشکلات متعدد مالی و حمایتی بوده است . اما  تئاتریهای سقز ، یک دل وهمسو پای تمام این مشکلات ایستادن و جشنواره را به اینجا رساندند ودر این راه سخت نیز ، اندک مسئولانی بودند که صادقانه و خالصانه جشنواره راحامی بوده و به تعالی جشنواره کمک کردند . 

اما قضیه ای که سالها ما را آزرده وبه حرمت میزبانی دم برنیاوردیم  قضیه داوری جشنواره است که با اعلام ترکیب جشنواره هجدهم ، دیگر سکوت و خفه بودن را جایز ندانستیم .

هیچکدام از ماها سهم خواه جشنواره نبوده و نیستم و همگی این را در ادوارگذشته  ثابت کرده ایم و بارزترین فاکت این ادله نیز ، عدم پرداختی یک هزار تومانی به اعضا در طول سالهای گذشته است . به شهادت تمام گروهها و هنرمندان شرکت کننده اقصی نقاط ایران و خارج از ایران ، تئاتریهای سقز بهترین ، مهربانترین و پرتلاش ترین میزبانان کشور بوده اند . اما به چه قیمت ؟

میزبانی که در طول هجده دوره وزین جشنواره  ، یک نماینده داور سقز(بجز دوره ششم ) در ترکیب اصلی نداشته است .

نداشتن یک داور سقزی در ترکیب داوران اصلی جشنواره  ، یک فاجعه  و توهین بزرگ به ساحت میزبانی سقز و هنرمندان آن بوده است .

مگر نه اینکه سقز صاحب چند گروه آکتیو  است ؟ مگر نه اینکه سقز  چندین پیشکسوت با تجربه فعال را دارد ؟ مگر نه اینکه سقز دارای چندین تحصیلکرده مرتبط با هنرهای نمایشی است؟ مگر نه اینکه چندین نمایشنامه نویس و کارگردان خوب دارد ؟ مگر نه اینکه چندین نفرهئیت علمی واحد نمایش دانشگاه علمی کاربردی سقز الان در سقز هستند ؟ و…

  مطالبه گر سهم سقز در داوریهای جشنواره های استان و خارج از استان نیستیم،  که در طول سالهای گذشته شاهد این بی عدالتی بوده ایم و فریاد ما سکوت بود و گِله از ما بهترون همیشه داور ،نَعره .

اما اغماض  و نادیده گرفتن تعمدی این پتانسیل عظیم هنرمندان تئاتر سقزدر جشنواره کوردی ، ستمی است بر ساحت تئاتر کوردی و توهین به شعور ما .  چرا ؟؟؟

دبیرانی که بخاطر بقایشان سکوت؛ دبیرخانه ای که بخاطر مصلحت سکوت ؛ رئيس های ارشادی که بخاطر بی تفاوتی سکوت ؛ انجمن های که بخاطر خشنودی دیگر دوستانشان سکوت پیشه میکنند و مدیران اداره کل و معاونتهایی که همیشه بر این حق مسلم چشم بسته اند و بخاطر مصلحتی ناپیدا ناحقی کرده و مرکز نشینان استان و کشور را به عنوان داور جشنواره به سقز تحمیل کرده اند .

هر کسی که از سقز دور باشد حتی اگر در کویر لوت یا ناکجا آباد هم باشد مستحق داوری جشنواره است به غیر از هنرمندان ساکن حال سقز .

ضمن احترام به بزرگانی همچون دکتر صادقی که هر زمان نیاز بود در جشنواره صادقانه حضور یافت و چند نفرانگشت شمار عزیز دیگر ؛ اما بسیار داورانی بودند که فقط بخاطر کلمه کورد بودن در جشنواره حضور یافتند غافل از اینکه در طول دوران هنریشان حتی یک نمایش کوردی کار نکرده بودند بودند) کسانی که اصلا تا کنون هیچ نمایشی کار نکردند. داورانی که حتی در طول هفده دوره ، یکبار به جشنواره نیامده بودند . داورانی که برای دریافت دستمزد معوقه شان، زمین و زمان را بهم بافتند .

داورانی که شب قبل اختتامیه چمدانها را می بستند و می رفتند و آرا اختتامیه را به یکی می سپردند فارغ از جوابگویی .

داورانی که بجای حرمت بقا جشنواره بفکر بقا دوستیهایشان با دیگران بودند و نیز داورانی که تنها تفکرشان، جایزه گرفتن همشهریانش بود .

اما حضور یک داور از سقز در ترکیب داوران ، جدا از حقانیت دبیرخانه، قطعا رویکردها را عادلانه تر ، جدی‌تر ‌و منصفانه‌تر می بود.

این هژمونی و سلطه داوری دیگر نقاط را بر داوری تئاتر کوردی سقز کنار بگذارید. تمام جشنواره های دیگر ایران از این باور پیروی می نمایند و آنهم میزبانی و‌ حق اولویت های میزبانی است.

هنرمندان تئاتر سقز شایسته بهترین ها هستند. لطفا تفکر استفاده ابزاری از دبیرخانه را کنار زده و شأن والای تئاتری های سقز را پاس بدارید.

ظرفیت های حوزه علمی و عملی تئاتر سقز، گاه بسیار فراتر از استان و منطقه است.

علیرضا اسماعیلی-اسماعیل پاشایی

کردستان-سقز

۱۴۰۲/۱۱/۲۸

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2851
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: