رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الخميس ۱۹ جماد أول ۱۴۴۶
  • 2024 Thursday 21 November
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
اردیبهشت ۱۳۹۸
ش ی د س چ پ ج
« فروردین   خرداد »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

این روزها شاهد تک اجراهایی به مدت یک شب در همه شهرهای استان کردستان هستیم، انجمن هنرهای نمایشی استان در اردیبهشت کردستان با نگاه به آثاربرگزیده جشنواره های تئاتر سال ۱۳۹۷ که شامل (جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان، جشنواره بین المللی تئاتر کردی سقز، جشنواره تئاتر استانی کردستان، جشنواره تئاتر طنز دیواندره) می باشد، به برگزاری این آثار نمایشی در یک نوبت در همه شهرستان ها با شعار «تئاتر برای همه» اقدام  نموده که امری پسندیده است.

این آثار برگزیده قبل از حضور در این جشنواره ها هر کدام به مدت ۱۰ شب به روی صحنه رفته و با استقبال خوب مخاطبان مواجه شده اند، و با حضور در این جشنواره ها موفق به کسب جوایز مختلف و حمایت های معنوی و مادی (ورودی گروه های شرکت کننده در جشنواره ها) شده اند. حال تکلیف گروه هایی که در این جشنواره ها حضور یافته و از سوی هیآت دواران موفق به کسب جایزه نشده و برگزیده نشده اند یا گروه هایی که با تولید آثار جدید و اجرای عمومی در شهرستان، متقاضی حضور در این جشنواره ها بوده اند اما از سوی هیآت انتخاب آثارشان به جشنواره راه پیدا نکرده چیست؟ آیا نگاه حمایتی اعضاء هیئت مدیره جدید انجمن هنرهای نمایشی استان کردستان صرفا برای آثار برگزیده است؟ آن هم با شعار «تئاتر برای همه»؟ با توجه به این جدول و برنامه ریزی اجراها امکان دیدن تئاتر برای همه مخاطبان نیست  یعنی با یک نوبت اجرا در یک سالن ۲۰۰ نفره یا پلاتوی ۸۰ نفره شرایط برای دیدن و بهره مندی همه تماشاگران وجود ندارد. این روند اجراها منجر به تضعیف حمایت های مادی و معنوی از گروه های تئاتر می شود، در چنین شرایطی اکثر گروه های تئاتری رها شده و علیرغم آسیب شناسی مکرر پدیده جشنواره زدگی در حوزه تئاتر، این گروه ها برای افزایش کسب اقبال خود جهت برخورداری از حمایت بیشتر از جانب انجمن نمایش استان و رویکردی جشنواره ای در تولید آثارشان مد نظرقرار خواهند داد و این «تئاتر برای همه نیست». حال انتظار می رود انجمن هنرهای نمایشی استان در این شرایط سخت اقتصادی و کاهش بودجه تئاتر، راهکاری اساسی برای جذب حمایت مالی از نهادهای فرهنگی و هنری و شهرداری ها داشته باشند. این انجمن می تواند با تنظیم فراخوان برای اجراهای فصلی و مشارکت حداکثری گروه ها در طول سال از آن ها حمایت کند، یا مجموعه اجراهای تئاتر کردستان می توانند با اجرای رپرتوار خوب تمام نمایش ها را تا سال ها ادامه دهند. برای مثال گروه نمایش کانی بوکان تئاتر «خاندان چن چی» به کارگردانی رحیم عبدالرحیم زاده اثر برگزیده جشنواره تئاتر کردی سقز در سال ۱۳۸۷ را به مدت چند شب در اردیبهشت ماه اجرا می کند. این حرکت باعث می شود که هم گروه اجرایی، هم کارگردان و تماشاگران غم یک شب اجرا و دیگر تمام را نخورند. به امید تداوم اجراها و آرزوی موفقیت برای همه تئاتری های خوب استان کردستان.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2879
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: