رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
تیر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« خرداد   مرداد »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

کارگردان فیلم «زیر سقف دودی» می‌گوید جامعه هم نیاز به خنده و تفریح دارد و هم نیازمند آگاهی است و باید بداند که چگونه از زندگی خود مراقبت کند و فیلم‌های اجتماعی این تأثیر را دارند.

به گزارش بینەر به نقل از هنرآنلاین، پوران درخشنده را همواره به‌واسطه ساخت فیلم های اجتماعی می‌شناسیم. از این کارگردان زن این روزها فیلم «زیر سقف دودی» در حال اکران است. او این روزها مشغول آماده‌سازی ساخت فیلم جدیدش با عنوان «هیس پسرها گریه نمی‌کنند» است.

او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: برای دریافت پروانه ساخت فیلم «هیس پسرها گریه نمی‌کنند» اقدام کردم و به‌زودی پس از صدور پروانه، پیش‌تولید فیلم را آغاز خواهم کرد.

درخشنده که این روزها با فیلم «زیر سقف دودی» به سفرهای استانی می‌رود، درباره بازخورد مخاطبان نسبت به این فیلم بیان کرد: خوشبختانه بازخوردها خیلی خوب است و مردم فیلم را دوست دارند. وقتی مخاطب مسئله و درد خود را در آن می‌بینند با فیلم ارتباط خوبی برقرار می‌کند. در همین دیدارهای مردمی خیلی از مخاطبان بودند که پس از دیدن فیلم، ابراز کردند قصه «زیر سقف دودی» دقیقاً زندگی خود آن‌هاست.

کارگردان «پرنده کوچک خوشبختی» که در ابتدا از زمان اختصاص‌یافته برای اکران فیلمش راضی نبود، در پاسخ به این سؤال که آیا همچنان همان نظر مخالف و اعتراضی را دارد یا نه اظهار کرد: بالاخره باید شرایط را درک کرد. فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند هرکدام در زمان اکران مخاطب خود را پیدا می‌کنند، سینما به همه ژانرها نیاز دارد، هم کمدی‌هایی که با مردم ارتباط برقرار می‌کنند و هم فیلم‌های اجتماعی.

وی افزود: گاهی در گفتگوهایی که انجام می‌شود، درباره فیلم‌های کمدی تیترهایی زده می‌شود که اصلاً مناسب نیست. در آن زمان من هم درباره فیلم‌های کمدی‌ روی پرده صحبت نکرده بودم، ولی متأسفانه به‌اشتباه منتشر شد. من معتقدم فیلم‌های کمدی با استقبال مواجه هستند و مردم هم به دیدن این فیلم‌ها نیاز دارند تا از فضای پر از استرس و اضطراب کمی دور باشند و لحظاتی را بدون هیچ درگیری فکری به شادی سپری کنند، اما در کنار فیلم‌های کمدی و با توجه به اقبال آن‌ها در گیشه، فیلم‌های اجتماعی نیز هستند و باید همه امکانات برای همه فیلم‌ها به شکل مساوی باشد تا مخاطب بتواند مجال انتخاب داشته و از میان فیلم‌های مورد نظرش آنچه را که می‌خواهد انتخاب کند.

درخشنده در ادامه با اشاره به این‌که جامعه نیازمند آگاهی است، درباره تأثیر فیلم‌های اجتماعی و شکل‌گیری فرهنگ جامعه گفت: من فکر می‌کنم اگر مردم را تشویق کنیم تا در کنار فیلم‌های کمدی که جامعه به آن‌ها نیاز دارد، فیلم‌های اجتماعی را هم دنبال کنند قطعاً برای سینما اتفاق خوبی رخ خواهد داد. ضمن این‌که اگر فیلم‌های اجتماعی بتوانند فروش خوبی داشته باشند، فیلمسازان نیز در این زمینه فعالیت جدی‌تری خواهند داشت. جامعه هم نیاز به خنده و تفریح دارد و هم نیازمند آگاهی است و باید بداند که چگونه از زندگی خود مراقبت کند و فیلم‌های اجتماعی این تأثیر رادارند و می‌توانند آگاه‌کننده باشند.

 کارگردان «شمعی در باد» درباره میزان استقبال مردم از سینمای اجتماعی عنوان کرد: استقبال از فیلم‌های اجتماعی، امروز نسبت به گذشته بیشتر شده است. وقتی فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» اکران شد استقبال بسیار خوبی صورت گرفت و نشان داد که مردم نیازمند دانستن هستند و این فیلم‌ها بسیار تأثیرگذارند، الآن هم از فیلم «زیر سقف دودی» و فیلم‌های مشابه نیز استقبال می‌شود و فرصت خوبی است برای ما فیلمسازان تا عمیق‌تر به موضوعات جامعه نگاه کنیم.

درخشنده درباره تشابه اسمی «هیس پسرها گریه نمی‌کنند» با «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، گفت: فیلم باید حرف خودش را داشته باشد، این کار من را به‌عنوان نویسنده و کارگردان سخت‌تر می‌کند، اما مراقبت می‌کنم و تلاش می‌کنم این شباهت عنوان مخاطب را دچار سوءتفاهم نکند. موضوع فیلم «هیس پسرها گریه نمی‌کنند» نیز یکی از موضوعات مهم اجتماع است و نمی‌شود خیلی راحت از آن گذشت.

کارگردان «پرنده کوچک خوشبختی» درباره فیلم بعدی خود و موضوع کار آینده‌اش بیان کرد: فیلم بعدی من بر اساس تحقیقاتی که از قبل داشتم و فایلی که بعد از فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» باز است درباره پسرها است و این بار می‌خواهم درباره مشکلات و دغدغه‌های آن‌ها صحبت کنم. زمان شروع کار را نمی‌دانم اما قطعاً درباره این موضوع فیلم خواهم ساخت.

وی که در فیلم جدید خود دو چهره جوان را به سینما معرفی کرده است، درباره حضور بازیگران جوان در آثار سینمایی اظهار کرد: من صد در صد با ورود بازیگران جوان موافقم، چرا که بازیگران حال حاضر روزی بازنشسته می‌شوند و ما نیازمند معرفی نیروهای جوان هستیم؛ بنابراین وظیفه‌داریم و باید زحمت بکشیم علاقه‌مندانی را که توانایی بازی دارند، کشف کنیم و این فرصت را به آن‌ها بدهیم تا خودشان را نشان دهند. ما باید تجربیاتمان را در اختیار آن‌ها بگذاریم و اجازه دهیم وارد سینما شوند. ما سینماگران وظیفه‌ داریم نسل دیگری را که به سینما و بازیگری علاقه دارند حمایت کنیم. باید جوان‌هایی که هزینه می‌کنند و به کلاس‌های بازیگری می‌روند، ببینیم و برای بازی انتخاب کنیم. نسل جدید باید بیایند، افت‌وخیز داشته باشند و دیده شوند، مطمئن باشید اگر مسیر را درست انتخاب کرده باشند، می‌مانند، اما اگر بخواهند فقط مشهور شوند، خودشان هم افول می‌کنند.

درخشنده در خاتمه درباره اینکه آیا ممکن است به دلیل موضوعی که فیلم جدیدش دارد، فیلمنامه وی با ممیزی روبه‌رو شود یا نه گفت: نمی‌دانم، چون معمولاً این‌گونه فیلم‌ها برای آگاهی مردم ساخته می‌شود و نگاه کردن به بحث خانواده و جایگاه آن و تعلیلم و تربیت است و هرچقدر هم که بیان این موضوعات سخت باشد و جزو ممیزی‌ها ما خودمان خط قرمزها را بلد هستیم و نسبت به آن‌ها آگاهی داریم و قطعاً ازآنچه به‌عنوان خط قرمز یادشده است، پس از سال‌ها فیلمسازی رد نخواهیم شد.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2833
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: