رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الجمعة ۲۰ جماد أول ۱۴۴۶
  • 2024 Friday 22 November
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
شهریور ۱۳۹۷
ش ی د س چ پ ج
« مرداد   مهر »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  
  • یکشنبه 18 شهریور 1397 - 17:32
  • کد خبر : 7012
  • مشاهده : 1573 بازدید
  • تیتر 2 » س.ت » سینما
  • چاپ خبر : فیلم‌ کوتاه کارگردان سقزی در جشنواره «آب بزرگ» آمریکا

به گزارش بینەر به نقل از پایگاه خبری فیلم کوتاه، این جشنواره که با محوریت موضوع آب و مسایل مربوط به آن پایه گذاری شده است؛ در این دوره میزبان دو فیلم ایرانی است. 

مستند بی‌گدار ساخته علیرضا دهقان و فیلم کوتاه آخرین آغوش ساخته سامان حسین‌پور به نمایندگی از ایران در این جشنواره حضور دارند. 

«آخرین آغوش» داستان خانواده ای است که آنقدر مجذوب و سرگرم دنیای مجازی هستند که حتی متوجه مرگ پدربزرگشان که کنار آنهاست نمی شوند.

سامان حسین پور متولد ۱۳۷۱ شهرستان سقز است، حسین پور دانشجوی کارشناسی سینما کارگردانی است و تاکنون علاوه بر این فیلم ۴  فیلم کوتاه داستانی را با تهیه کنندگی حوزه هنری کردستان از جمله یک هیچ: ۱۳۹۲ – برگ های پاییزی: ۱۳۹۳ – ماهی: ۱۳۹۴ – مردی که یادش می رفت نفس بکشد: ۱۳۹۵ را کارگردانی و ضمن حضور در بیش از ۵۰۰ جشنواره بین المللی و ملی و بالغ بر ۳۰ جایزه معتبر  سینمایی را از داخل و خارج از کشور کسب نموده است.

جشنواره جهانی فیلم «آب بزرگ» آمریکا ۷ تا ۱۱ نوامبر برابر با ١٦ تا ٢٠ آبان برگزار می‌شود.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2880
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: