رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الإثنين ۱۰ ربيع ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Monday 14 October
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
تیر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« خرداد   مرداد »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  
گزارشی از یک نمایشگاه متفاوت نقاشی؛

نقاشی‌هایی که با الهام از آلبوم «کامکارها» خلق شدند

۱۹ هنرمند با الهام از آلبوم «دف و نی» گروه کامکارها ۳۰ اثر نقاشی خلق کردند که این آثار در نمایشگاهی تحت عنوان «نغمه‌های مهر» در نگاخانه شهرآوا موزه موسیقی ایران به نمایش درآمده است.

به گزارش بینەر به نقل از فارس، ٣٠ اثر نقاشی از ١٩ هنرمند با موضوع موسیقی که الهام گرفته شده از یکی از آلبوهای گروه کامکارهاست، در نگاخانه شهرآوا به نمایش درآمد.

در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه دکتر کوروس سامانیان استاد دانشگاه هنر ضمن خوش آمد گویی به هنرمندان شرکت کننده در این نمایشگاه گفت: هنرمندان این کارگاه آموزشی، موسیقی را شنیدند، احساس کردند، در ذهنشان تصویر سازی کردند و اثری را در قالب نقاشی خلق کردند.

وی افزود: آلبوم دف و نی اثر گروه کامکارها به این دلیل انتخاب شد که سازهای کوبه ای در این انتقال برای بدست آوردن ریتم و هارمونی کمک بیشتری می کرد. من خودم با مجموعه ی کامکارها ٢٠ سال پیش آشنا شدم. ما هنوزدر ابتدای این پژوهش هستیم و در این میان تجاربی بدست آوردیم و در آینده با طرح های بهتر کار را ادامه خواهیم داد. با پیشنهاد آقای منصور برقعی نام این نمایشگاه نغمه های مهر گذاشته شد. مقداری از هزینه هایی که بابت کارگاه آموزشی توسط هنرمندان پرداخت شد، صرف مستمندان گردید و با مهر و مهربانی خودجوش، توسط خود هنرمندان شرکت کننده آغاز شد.

بیژن کامکار هنرمند برجسته عرصه موسیقی کشورمان نیز در این مراسم عنوان کرد: از زمان های کهن در تمام جهان سعی بر این بود که با موسیقی ارتباط برقرار شود و صحبت را آغاز کنند. با خشم، شادی، غم و … نتوانستند ارتباطی برقرار کنند پس به ادبیات و شعر روی آوردند، تلفیق شعر و موسیقی جدایی ناپذیر شد. متاسفانه از آنجایی که موسیقی از ابتدا تاریخ نگاری صحیح نشده است و آنچه که ما میدانیم بر اساس گفته هاست، نکاتی که از موسیقی داریم به صورت تفسیری است.

وی افزود: ای کاش باربد به خوابم می آمد و به من می گفت تا بدانم چگونه از روز اول فروردین تا بیست و نه اسفند با یک موسیقی تفسیر میکرد بدون اینکه موسیقی دو روز به یکدیگر شباهتی داشته باشند. متاسفانه امروز فقط چند اسم از آن سیصد و شصت روز باربد داریم: سروستان، رامش جان، اورنگی، باغ شیرین، آرایش خورشید و … که تازه در این اسامی نیز شک وجود دارد. از این نمونه ها در تاریخ موسیقی زیاد داریم.

این هنرمند ادامه داد: خسرو پرویز اعلام کرده بود اگر کسی خبر مرگ شبدیز اسب مرا بدهد اورا خواهم کشت. در زمانیکه اسبش شبدیز مرد هیچ یک از اطرافیان او جرات نداشتن این خبر را به خسرو پرویز برسانند. باربد با ساختن قطعه ای بسیار غم انگیز سبب شد که خسرو پرویز بگوید گویی شبدیز مرده است. ببینید در آن زمان موسیقی چه تبحری داشته است که شنونده با شنیدن آن پی به پیام آن میبرده.

کامکار با بیان این که منابع الهام تمام موزیسین های جهان طبیعت است، گفت: جنگل، دریا، درخت و گل، با احساسات انسانی نظیر عشق، معرفت، عاطفه، دوستی، انقلاب، صلح، جنگ و … همراه است. اینها منابع الهام یک موزیسین بوده. بارها از من پرسیده شد که چرا موسیقی امروز پر از خشم وهیاهو است موسیقی نیز امروزی دارای تکنیک هست ولی منابع تغییر کرده در زمانیکه داعشی ها حضور دارند کجا میتوان معنای معرفت،عاطفه و دوستی را دید و بیان کرد؟

این خواننده موسیقی ایرانی و کردی درباره این نمایشگاه گفت: برای من افتخار است که این حرکت با آلبوم کامکارها شروع شده این کار بزرگی است که موسیقی گوش دهید و با احساسی که نسبت به آن موسیقی در شما به وجود میآید یک اثر نقاشی خلق کنید در حقیقت وجه مشترک تمام هنر ها نقاشی، موسیقی، تئاتر، عکاسی و …  عواطف و احساسات و معرفت پاک انسانی است.

کامکار ادامه داد: برخی از من سوال میکنند چرا آثار موسیقی مانند گذشته نیست نظیرآثار اساتیدی چون روح الله خالقی، بنان و … زمان این اساتید منابع الهامشان طبیعت دامنه های پاک البرز و … بود اما اکنون شما این دامنه ها را نمیبینید چرا که پر از ساخت و ساز است. آلودگی های صوتی که امروزه وجود دارد بر احساس و عواطف موزیسین ها، نقاش ها و کلیه ی هنرمندان تاثیر منفی میگذارد.

سپس غلامرضا نامی کارشناس هنری گنجینه بانک پاسارگاد که خود از اساتید برجسته نقاشی و هنرهای تجسمی است، عنوان کرد: من ابتدا به نگارخانه شهر آوا و موزه ی موسیقی تبریک میگویم که مسیری را که انتخاب نموده اند و از ابتدا من نیز شاهد در این مسیر و نظاره گر این روند بودم قدم های موفقیت را به خوبی مشاهده میکنم و بسیار قابل توجه است که این هنرمندان با شنیدن موسیقی کامکار ها که سنتی و کلاسیک است آثاری آبستره و مدرنیسم خلق کردند و اینجاست که دیالوگ برقرار شده آقای کامکار شما به عنوان موزیسین ارزشمند کشورمان روایت و داستان را با نت و موسیقی بیان کردید و این هنرمندان آنرا به خلق یک اثر نقاشی منجر کردند و چقدر زیباست که در جمع شما نقاشان هنرمندان نقاش ناشنوا و کم شنوا نیز حضور دارند که با لمس ارتعاشات موسیقی این آثار را خلق کردند.

وی افزود: امیدوارم برای کودکان ناشنوا از این پژوهشی که شما انجام دادید به منظور درک و حس موسیقی بیشتراستفاده شود. من در زمانیکه آموزش نقاشی به کودکان میدادم به دنبال آموزش تکنیک نبودم تلاش میکردم تا حس آنها را در این رشته شکوفا کنم به عنوان مثال میگفتم شما از یک میهمانی که رفتی چه تاثیری گرفتی؟ چه احساسی داشتی؟ از آن یک نقاشی بکش یا آن اسباب بازی که دوست داری و به آن علاقه مندی را نقاشی بکش.

نامی ادامه داد: پژوهش دکتر کوروس سامانیان مسیر مثبت و صحیحی است تا با استفاده از موسیقی آن چیزی را که حس می کنیم به تصویر درآوریم. امیدارم این حرکت مستدام باشد و مدارس ناشنوایان از این روش استفاده کنند.

این نمایشگاه از ساعت ١٠ الی ١٨ در نگارخانه شهر آوا به آدرس: میدان تجریش، خیابان شهید دربندی (مقصود بیک)، خیابان موزه، موزه موسیقی، نگارخانه شهر آوا برپا است.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2841
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: