رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
مهر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« شهریور   آبان »
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

برگزاری همه پرسی در قانون اساسی عراق پيش بينی شده است. اتفاق غيرمترقبه ای نيست. برخی، کشور عراق به اين شکل را يک کشور جعلی می دانند که (نقشه اش را) در پايان جنگ جهانی اول افرادی از انگليس و فرانسه ترسيم کرده اند. در تمام اين ساليان حقوق کردهای آن کشور به شکل های گوناگون انکار شده و حقوق ملی، نژادی، فرهنگی، اقتصادی آنها ناديده گرفته شده است. در عمليات انفال صدام ١٨٢ هزار نفر از آنها را زنده به گور کردند؛ در حلبچه پنج هزار نفر را در بمباران شيميايی نابود کردند، پنج هزار روستا را با خاک يکسان کردند، در تمام چشمه هايشان سيمان و آهک ريختند. با روش های بسيار فاشيستی و بعثی، بدترين ضربه ها را به روح و روان اقتصاد فقيرشان زدند. بالاخره آنها هم بايد راه حلی بينديشند و راه حل شان يک همه پرسی مسالمت آميز است. به نظر من حق تعيين سرنوشت يکی از اصول اساسی حقوق بشر و سازمان ملل است. چگونه می توان آن را انکار کرد؟ بايد به درخواست های انسانی، فرهنگی و سياسی آنها احترام بگذاريم. فراموش نکرده ايم انفال اتفاق افتاد برای اينکه پيشمرگان حزب دموکرات سپاه و ارتش رفته بودند تا کرکوک و پالايشگاه کرکوک را منفجر کنند و صدام انتقامش را اين گونه گرفت. به خاطر همکاری با نيروهای ايرانی در جنگ بود که ١٨٢ هزار نفر را زنده به گور کردند. بمباران شيميايی حلبچه اتفاق افتاد برای آنکه نيروهای ايراني در آن موقع در شهر حلبچه بودند. آنها برای همکاری و هم فکری و هم دلی با ايرانی ها تاوان سنگينی دادند. سوال اين است با اين پشتوانه تاريخی ايرانی ها چگونه می توانند به آنها کمک کنند؟ اگر کشوری در آنجا باشد، واسطه ای نيرومند خواهد بود ميان ايران و آن افراطی گری و وحشيگری داعش و… . در درازمدت نيز به نظرم در تامين امنيت منطقه و روابط حسنه با ايران مثمر ثمر خواهد بود. آمريکا، ترکيه و سازمان ملل هم ناچار خواهند شد بپذيرند. تحليلم اين است که اگر آمريکا موافق نبود، هرگز همه پرسی برگزار نمی شد. به بازی های سطحی نبايد توجه شود. سال گذشته آقای بارزانی به آمريکا سفر کرده بود و دو روز بعد از برگشت کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد. اولين نکته ای که گفت، همين همه پرسی بود. اگر با آنها هماهنگ نکرده بود، امکان نداشت. به نظر من همه قدرت های منطقه بالاخره بايد بپذيرند واقعيت انکارناپذيری وجود دارد و مردمانی هستند رنجديده و مبارز با تفکر و اقتصاد و فرهنگی متفاوت؛ مردمی صلح طلب که به هيچ کشوری حمله و دست درازی نمي کنند و فقط می خواهند آب و خاک و لباس و فرهنگ و زبان شان را حفظ کنند. البته در مورد ترکيه می دانم نگران ١٧ استان کردنشين است. در ترکيه ٢٤ ميليون نفر کرد وجود دارد و يک سازمان مخالف بسيار نيرومند. ترکيه بايد مسئله اش را درون مرزهای خود و با کردهای آنجا حل کند. با انکار آرزوهای ملی کردهای عراق و سرکوب کردن آنها يا فشارآوردن نمی تواند مشکلش را حل کند. سوريه هم چنين است. آنها نگران واکنش های بعدی کردهای خودشان هستند، و گرنه ترکيه نبايد در امور عراق دخالت کند؛ اين مسئله داخلی خودشان است. ما به عنوان ايرانی واقعا بايد بتوانيم پشتيبان قلبی و فکری و روحی آنها باشيم. اين يک فرصت تاريخی در توسعه فرهنگ و سياست و (توان) سرزمين خودمان است که نبايد آن را از دست بدهيم./ روزنامه شرق

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2833
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: