رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الإثنين ۱۰ ربيع ثاني ۱۴۴۶
  • 2024 Monday 14 October
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
شهریور ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« مرداد   مهر »
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  

به گزارش پایگاه خبری هنری بینەر به نقل از دبیر خانه یازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان  از میان ۲۷۱ اثر ارسال شده به دبیر خانه جشنواره، ۲۳ اثر به یازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر  خیابانی مریوان راه پیدا کردند.                                                                                از میان ۲۲۲ اثر ارسال شده به بخش آزاد ۱۷ اثر و از میان ۴۹ اثر ارسال شده به بخش آیینی سنتی ۵ اثر و ۱ اثر به عنوان مهمان  که با داوری مریم متعرف، محمدرضا الوند، افشین خورشید باختری، عبید رستمی و مهدی مرادی انتخاب شد، راه یافتند.                                                                                                 شایان ذکر است مطابق فرآخوان جشنواره در هر زمان که مشخص شود اثر راه یافته در جشنواره های سراسری دیگر شرکت کرده است، این اثر حذف خواهد شد.

همچنین  از سوی دبیر خانه، زمان برگزاری یازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان دهه ی سوم شهریور ماه ۹۵ تایین شده است.

آثار راه یافته به شرح ذیل می باشند:

در بخش آزاد(مسابقه)
– "داستان مردم" به نویسندگی و کارگردانی پیام عزیزی از تهران
– "روایت پیچیده یک کلنگ زنی" به نویسندگی و کارگردانی مهسا افخمی از تفرش
– "جویای کار" به نویسندگی مختار محمدی و کارگردانی مختار محمدی-کژال راست بین از مریوان
– "هاواری دارستان" به نویسندگی و کارگردانی   سوران حسینی از  مریوان
– "رستگاری در ساعت سگ.." به نویسندگی و کارگردانی  کورش احمدی از سنندج
– "سکوت رنگها"  به نویسندگی و کارگردانی حامد صنمی از  مریوان
– "کار ، کودک ، خیابان" به نویسندگی و کارگردانی محمد امین کهنه پوشی از  مریوان
– "سیب زمینی های برشته" به نویسندگی و کارگردانی  هاوری رضایی از سقز
– "من را چه کسی کشت؟" به نویسندگی و کارگردانی محمد رضا اگاه از سنقر کلیایی
– "نبرد ماسکها"  به نویسندگی عزیز زادسر-نامعه سعیدی و کارگردانی   عزیز زادسر از مریوان
– "آقای دلواپس" به نویسندگی و کارگردانی فریدون احمدی  از سنندج
– "شبیه خوانی پطرس" به نویسندگی و کارگردانی  خیراللهی از دهلران
– "دیپورت"  به نویسندگی و کارگردانی پرهام اخلاقی از ساری
-" مستند پخش نشده میرزا" به نویسندگی احمد صمیمی- هما پریسان و کارگردانی  احمد صمیمی از تهران
– "ویروس بدونه مرز" به نویسندگی و کارگردانی  هیوا اسد بیگی از سقز
– "جنگ، نه"  به نویسندگی و کارگردانی علی عمرانی از ورامین
– "در بازی آخر راهی برای خروج نیست" به نویسندگی و کارگردانی  امید مصطفایی از بوکان
آثار راه یافته به بخش آیینی:
– "هستم"  به نویسندگی و کارگردانی محمد کریمی از تربت جام
– "بوسلمه"  به نویسندگی و کارگردانی عبدالرضا محمدی نژاد از بندر گناوه
– "بزم و رزم"  به نویسندگی و کارگردانی ابوالفضل طبسی از سبزوار
– "باز بازک"  به نویسندگی و کارگردانی علی قاضی از  مسجد سلیمان
– "دی زنگرو"  به نویسندگی هیام احمدی – فرامرز غلامیان و کارگردانی هیام احمدی از آبادان
اثر راه یافته به بخش مهمان:
– "حال همه ما خوب است"  به نویسندگی و کارگردانی کیوان میرکی از سنندج

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2841
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: