رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
فروردین ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
« اسفند   اردیبهشت »
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  
در گفتگو با مناف ایرانپناه؛

تئاتر در استان ما غریبه است

مناف ایرانپناه متولد ۱۳۳۰ مهاباد تهیە کنندە، کارگردان، صدابردار،بازیگر و فارغ التحصیل دورە تخصصی صدابرداری از دانشکدە رادیو و تلویزیون است., وی همچنان به عنوان یکی از پیشکسوتان عرصه ی هنرهای نمایشی در فضای تئاتر مهاباد و کردستان فعالیت مستمر دارد.
بینەر بە بهانەی روز جهانی تئاتر با وی مصاحبە ای ترتیب داده است.

هنر را در چه چیزهایی میبینید؟

پیش از هرچیز روز جهانی تئاتر را به همه عزیزان در هر سن و هر مکانی که هستند و در ضمینە هنر تئاتر فعالیت دارند تبریک می گویم و متشکرم از شما که یادمان انداختید روز جهانی تئاتر است.

 جای تاسف است کە هیچ یک از مسئولین و حتی خود کسانی که در زمینە تئاتر فعالیت دارند آنچان که بایسته ایست یادی از این روز نکرده اند. به هر حال برای تعریف هنر نظریات متفاوتی وجود دارد و هر یک از شاخەهای هنر پیام مختص بە خود را منتقل میکند و هرکدام در درون خود برای یک هدف مشخص تلاش میکند. به عقیده ی من تلاش همه هنرها برای این است که انسان به کمالات معنوی انسانی و اخلاقی برسد. از این رو غایت هنر را در کمک به رسیدن انسان و جامعه به کمال و اخلاقیات می دانم.

اگر تئاتر را در یک کلمه تعریف کنید چە چیزی را انتخاب می کنید؟

تئاتر یعنی زندگی، یعنی اخلاق، یعنی نشان دادن درد جامعه آنچه که در زندگی تجربه کرده یا نکرده ایم می توان در تئاتر تجربه کرد. 

هنرمندان تئاتر چە وظیفە ای دارند؟

با پدید آوردن یک کار اصولی و صحیح بە مشکلات مردم، احساسات مردم و هر آنچه زندگی مردم را تشکیل می دهد، اشارە و آن را بازگو کند. هنرمند باید مردم را آگاه کند و احتیاجات جامعە را بە عنوانین مختلف بە تصویر بکشد. برای بە دست آوردن تمامی این ها باید کلیە عوامل، خستگی و تلاش بسیاری را متحمل شوند و آنگاه می توان انتظار استقبال و درک آن را از بینندگان داشتە باشند.

از خودتان بگویید. از چە سالی فعالیت هنری خود را آغاز کردید؟

ازسال ۱۳۴۶ یعنی زمانی کە چهارم دبیرستان بودم کار تئاتر را شروع کردم و در سال ۱۳۵۱ همکاری من با اداره فرهنگ و هنر آغاز شد و تا بە امروز نە تنها تئاتر بلکە در هر زمینه ی هنری دیگر کە احساس می کردم می تواتم قدمی بردارم ،فعالیت داشتە ام.

با توجە بە فعالیت های شما در زمینەهای دیگر هنری هیچ گاه از تئاتر دور شدید؟

بندە دارای مدرک کاردانی صدا برداری از دانشکدە سینما و تلویزیون هستم و در رادیو و تلویزیون مشغول بە کار بودم اما از همان جوانی تا بە امروز از هنر تئاتر دوری نکردەام و در همه زمان و با هر شرایطی توانستم ارتباط خویش را با تئاتر حفظ کنم و می توان گفت اگر چه تحصیلم و شغلم به طور مستقیم در رابطه با تئاتر نبود اما از تئاتر هرگز جدا نشدم.

چند فرزند دارید؟

سه فرزند، دو پسر و یک دختر

تاثیر هنر بر خانوادە شما چگونه بودە است؟ آیا فرزندانتان هم در زمینەهای هنری فعالیت دارند؟

خیر، در این مدت با توجه به وضعیت زندگی هنرمندان و هنر – چه در گذشته و چه در حال – بیشتر تلاش کردم که فرزندانم دور از صحنه های هنری باشند. اما نه به این دلیل اینکه هنر بد باشد و یا باید از هنر دورماند، بلکه متاسفانه وضعیت و شرایط موجود برای هنرمندان و تمام مشکلاتی که برای این امر مقدس متحمل شده ایم دلسوزی پدرانه ام، من را وادار کرد که نگذارم فرزندام این همه مشقت ببیند. این دقیق در حالی است که اعتقاد دارم بخش اصلی زندگی انسان ها خواسته یا ناخواسته با هنر پیوند دارد. به ویژه در کردستان این وضعیت و دلبستگی به مراتب چشمگیر است.

تئاتر و کار هنری چه حسی به شما میبخشد؟

زمانی کە در فضایی هنری هستم به خصوص اگر تئاتر باشد احساس تولد و زنده شدن دوبارە را دارم.

در طی یک سال گذشته تئاتر را چگونه دیدید؟ در تئاتر مناطق کردنشین پیشرفت بیشتر حس میشود یا پس رفت؟

پیش از همه چیز باید تشکر کنم از عزیزانی کە در استان کردستان مشغول بە فعالیت های نمایشی هستند و به خصوص هنرمندانی که برای برپایی تئاتر کُردی سقز تلاش می کنند و این بە گونه ایست که امید را در دل ما زنده نگە می دارند؛ و همچنین هنرمندان عزیزی که برای برگزاری تئاتر خیابانی مریوان تلاش می کنند و افتخارات زیادی را برای تئاتر کُردی بە دست آوردە اند. این تلاش های هنرمندان استان کردستان به واقع نور امید را در دل هنرمندان کرد زنده کرده است. اما متاسفانه در استان آذربایجان غربی فعالیت چندان وسیعی دیده نمیشود و البتە می توان یکی از دلایل این کم کاری هارا نبود فضای مناسب کاری خواند. قطعا اینجا نیز تئاتر وجود دارد و هنرمندان زیادی تلاش می کنند. اما به مانند استان کردستان نتوانسته ایم تئاتر را به یک حرکت جریان ساز تبدیل کنیم. همچنین مسئولان نیز بە این وضعیت نابسامان پشت کردە اند و می توان گفت که مدت زمان طولانیست کە تئاتر در این استان غریبە است.

پیشنهاد و حرف آخرتان برای هنرمندان و کسانی که تئاتر بازی می کنند چیست؟

ما در فضاهای هنری ادعا داریم که هنر انسان را به کمالات معنوی می رساند. از این رو انتظار است که هنر بر روی خود هنرمندان بیشترین تأثیرات را بگذارد و در وهله ی اول خودشان به این کمال دست یابند. و رفتارها برخوردها و همکاری های انسانی نیز داشتە باشیم کە متاسفانە فعلا در این زمینه ضعف دیده می شود.

همچنین مدیران طوری که انتظار می رود از فعالیت های هنری حمایت نمی کنند و از هنر و هنرمندان دوری کرده اند؛ ما هنرمندان یک رای، همصدا و متحد باشیم و با کمک و حمایت  همدیگر سعی کنیم که جایگاه ویژه ای برای هنر بە خصوص تئاتر شهرمان پیدا کنیم.

برای جوانانی کە تازه می خواهند تئاتر را شروع کنند چه پیشنهادی دارید؟

هر کس و یا هر جوانی که امروزه می خواهد هنر را دنبال کند حتما به شکل علمی و به شیوه آکادمیک برای آن تلاش کند. همچنین باید از ابتدا بداند که از هنر چه می خواهد و خودش قرار است با هنر چه کاری انجام دهد. هنر شغل نیست که تنها با آن بتوان گذران زندگی کرد. هنر احساس وظیفه ای خودجوش از سوی هنرمند است در قبال کمال جامعه. کمالی که هنرمند خود نیز در مسیر تجربه و کار هنری کم کم با آن آشنا می شود و ممکن است به آن نیز دست پیدا کند. چرا که رسیدن به کمال نهایی امری سخت است. اما حتی تلاش برای رسیدن کمال خود امر گرانقدر و ارزشمندی است.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2882
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: