رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
مهر ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« شهریور   آبان »
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

به گزارش بینەر،  همزمان با روز بزرگداشت حافظ، با حضور معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیرکل هنرهای نمایشی، رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، رئیس کمسیون شورای شهر تهران، هنرمندان و اساتید برجسته ی تئاترکشور، دانشجویان و علاقمندان به هنر تئاتر، تماشاخانه ی شانو در تهران افتتاح شد.

در ابتدای این آیین که با اجرای کوروش سلیمانی همراه بود، دکتر قطب الدین صادقی ضمن خوشامدگویی به میهمانان به بازگویی روند شکل گیری این تماشاخانه پرداخت.

این استاد دانشگاه عنوان کرد: سیستم آموزشی تئاتر در کشور دچار سردرگمی عجیبی شده است و با کمال تعجب شاهد هستیم در برخی دانشگاه ها تا ۶۰۰ نفر دانشجو بدون کنکور برای رشته ی تئاتر پذیرش می شود که بسیار جای تعجب دارد. همین آَشفتگی و دلبستگی به دانشجویان تئاتر باعث شد تا به فکر تأسیس مرکزی باشم که بتواند به شکل منسجم و مرتب و با تکیه بر روش علمی به علاقمندان تئاتر، آموزش دهد.

مدیر گروه نمایش هنر افزود: بعد از نزدیک به ۵۰ سال کار تئاتر همواره برای تمرین و جمع شدن گروه آواره بودیم و بسیاری اوقات از سالن ها به بهانه های مختلف بیرون رانده شدیم. گروه ۴۰ نفره ی ما حتی ۴۰ متر جا برای دور هم جمع شدن نداشت و همین امر دلیل دومی بود تا از این آوارگی خلاص شویم و به فکر تأسیس تماشاخانه افتادم

صادقی در ادامه از مشقات این مسیر گفت و عنوان کرد:  اگرچه در حوزه ی تئاتر در بازیگری و نویسندگی و کارگردانی و نقد و پژوهش و… تجربه داشتم اما هرگز در ساخت تماشاخانه تجربه ای نداشتم و این تجربه ی سخت و گران سنگ بود.

وی افزود: در ابتدای کار متوجه شدم هزینه های کار بسیار بالاست و از توان بنده خارج است ، لذا به سراغ شریک گشتم که متوجه شدم شرکای مدنظر اهداف دیگری در سر دارند و از این رو از موضوع شراکت گذشتم. بعد از آن به دنبال قرض و وام رفتم  و به ۲۰۰ نفر از دوستان و آشنایان پیغام فرستادم که حتی یک جواب نگرفتم و بعضاً ارتباطات خود را نیز با بنده قطع کردند. اما نهایتاً با همکاری برخی از افراد به صورت خودجوش و همچنین حمایت های معاونت هنری، شهرداری ، تیوال، نشر قطره و چند شخص دیگر توانستم به سختی کار را شروع کنیم.

دکتر صادقی ضمن تشکر از این افراد عنوان کرد که مالک حاضر به فروش ملک شده است و از این رو از شورای شهر و معاونت هنری درخواست کرد که یا آنها آن ملک را خریداری کنند و یا به او برای خرید آن وام دهند تا این مکانی که با زحمت اما با اصول بسیار دقیق و با بهره گیری از امکانات پیشرفته طراحی و آماده شده است، برای همیشه پابرجا بماند.

کارگردان "یادگار گاده ر" گفت: اکنون ۴۳۰ میلیون بدهکار هستم که نزدیک به دو دسته چک نزد مردم دارم که امیدوارم بتوانم تا پایان سال تسویه کنم.

علی مرادخانی، معاون هنری وزیر ارشاد سخنران بعدی مراسم بود که از دوستی دیرینه ی خود با دکتر صادقی گفت و عنوان کرد: بسیار خوشحالیم که چنین مکانی توسط استاد برجسته ای دایر شده است و امیدواریم همین امر الگویی برای راه اندازی چنین تماشاخانه هایی برای اساتید بنام باشد.

وی افزود: بودجه ی معاونت هنری در سال ۴۰ میلیارد تومان است که این بودجه نه فقط برای تئاتر که باید برای همه ی بخش های هنری  در سراسر کشور هزینه شود که در صورت پرداخت کامل آن در سال، باز هم جوابگوی این حجم از کار نیست.  با این حال حمایت از بخش خصوصی و تلاش برای ایجاد تسهیلات از مهمترین کاری است که می توان برای پیشرفت این بخش انجام داد.

محمد جواد حق شناس، رئیس کمسیون فرهنگی شورای شهر تهران سخنران پایانی این آیین بود. وی از دکتر صادقی به عنوان سرمایه ی فرهنگی مهم کشور یاد کرد و از دایر شدن چنین مرکزی تجلیل کرد. وی گفت: ۲۰ سال قبل در سفری به فرانسه متوجه شدم که در پاریس هر شب بیش از ۳۰۰ اجرا به روی صحنه می رود ، در حالی که در آن زمان تعداد تئاتر های اجرا شده در تهران به ۱۰ اجرا هم نمی رسید و از این بابت به نوعی احساس حقارت می کردم. اما چند روز قبل متوجه شدم اکنون در هر شب در تهران نزدیک به ۱۰۰ تئاتر اجرا می شود و این خبر بسیار خوشحال کننده ای است که توانسته ایم به مدد تماشاخانه های خصوصی تئاتر را گسترش دهیم.

قطعات تئاتر و هه لپه رکی کردی آیتم های آیین گشایش بود

در این مراسم قطعاتی کوتاه از نمایش های «فروغ ساراپینا» به کارگردانی و اجرای محسن حسینی، اپیزود «سرگل» از نمایش «نامه های عاشقانه از خاورمیانه» توسط هانا کامکار و نمایش «من» به کارگردانی فرهاد تجویدی اجرا شد. این نمایش ها قرار است بزودی به عنوان اولین اجراهای تماشاخانه ی شانو به روی صحنه بروند.

با اجرای رقص کردی توسط ئاسو نادری و گروهش، فضای متفاوتی در مراسم ایجاد شد و به این ترتیب تماشاخانه ی شانو(نمایش) در ۲۰ مهر ۱۳۹۶ به صورت رسمی دایر شد.

 

 

 

اخبار مرتبط

نظرات

  • لطفا آدرس مجموعه ی شانو را هم به مخاطبین ارائه فرمایید

  • سلام، شما چرا نظرات را سانسور می کنید در دنیای امروز چنین کاری خیلی عقب ماندگی است می خواهم از ایشان بپرسید چرا فکر می کند زمین و زمان به او مقروض است؟ او می خواهد به جایی برسد و طمع پول و شهرت دارد به مردم چه ارتباطی دارد؟ طوری گلایه می کند که انگار در حساب همه میلیونها پول است که به ایشان کمک نکرده اند… تازه ایشان از جمله انسانهای حق نشناس و نمک نشناسی است که دومی ندارد ی 

ارسال دیدگاه برای سیروان

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2641
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: