رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
اردیبهشت ۱۳۹۵
ش ی د س چ پ ج
    خرداد »
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
ضرورت احداث سینمای دیجیتال در مهاباد

سینمای شهر من کجاست؟

سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه یکی از عمومی‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات هنری را ارائه می‌کند اما هنر هفتم سالهاست که در مهاباد زخمی است. مهاباد دارای دو سینمای آنالوگ “تربیت هلال احمر” و “سالن آمفی تئاتر فرهنگ و ارشاد اسلامی” است که هر دو به دلیل فرسودگی و مجهز […]

سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه یکی از عمومی‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات هنری را ارائه می‌کند اما هنر هفتم سالهاست که در مهاباد زخمی است. مهاباد دارای دو سینمای آنالوگ “تربیت هلال احمر” و “سالن آمفی تئاتر فرهنگ و ارشاد اسلامی” است که هر دو به دلیل فرسودگی و مجهز نبودن به امکانات سینمایی مدرن سالهاست که فعالیتی ندارند. در حالت استاندارد جهانی به ازای هر ۱۰ هزار نفر باید یک سینما وجود داشته باشد اما مهاباد با ۲۲۰ هزار جمعیت از داشتن حتی یک سینمای مجهز محروم است.

به گفته برخی ها سینما تربیت هلال احمر به دلیل استقبال کم مردم تعطیل شده است. اما ریشه های استقبال کم مردم از سینما چیست؟

سینما تربیت مهاباد سال ۱۳۴۸ تاسیس شده است و اولین آپاراتچی آن رضا آپاراتچی بود. طبیعی است سینمایی با این قدمت نتواند جوابگوی نیازهای جامعه امروز باشد. سالن‌های غیراستاندارد و کمبود فیلم‌های با کیفیت با صندلی های فرسوده و امکانات فرسوده. اما بیشتر مردم از بروز نبودن فیلم هایی که در این سینما اکران می شود گله مندند. این هم می تواند دلیلی همانند دلایل دیگر باشد. دلیل دیگر استقبال کم مردم از سینما در همه ی شهرهای ایران رعایت نکردن حق کپی رایت توسط برخی افراد سودجو است.

قادر مرادی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد در روز ملی سینما در روز شنبه ۲۱ شهریور ۹۴ از راه اندازی سینمای دیجیتال در سالن آمفی تئاتر این اداره خبر داد و در مصاحبه ای که ۸ مهر ۹۴ با آقای مرادی انجام گرفت از خریداری امکانات لازم برای سینمای دیجیتال هم خبرهای خوشایندی دیگری داد.

اما باز هم شاید بازسازی یک سینما نتواند جوابگوی جامعه باشد و احداث یک سینمای دیجیتال در مهاباد ضروری باشد. واگذاری سینما تربیت مهاباد به بخش خصوصی و یا احداث یک سینما توسط یک سرمایه گذار می تواند جان تازه ای به پرده ی نقره ای در این شهر بدهد اما متاسفانه سرمایه گذاران مهابادی در صنعت سینمای این شهر سرمایه گذاری نمی کنند. این موضوع هم می تواند دلایل زیادی داشته باشد.

امروزه در شهرهای بزرگ ایران و جهان، در مجتمع تجاری ها، پاساژها و بازارچه های تازه ساخت، سینماهایی کوچک و با ظرفیت ۱۰۰ نفر و یا کمتر و با امکانات مدرن راه اندازی می کنند که از استقبال خوب مردم هم برخوردارند. مجتمع تجاری و تفریحی هلال احمر مهاباد می تواند با راه اندازی یک سینمای دیجیتال کوچک پر سود و پر بازده در جهت بالابردن فرهنگ سینما در این شهر کمک شایانی داشته باشد.

در تعاریف شهرنشینی “سینما” یکی از مظاهر اصلی شهر است و جای تعجب دارد که در کشور ما چطور ۱۰۸۱ مکانی که خیابان دارند و تعداد زیادی ساکن، بدون سینما ملقب به “شهر” شده‌اند. امید است درهای سینمای مهاباد هر چه زودتر به روی علاقه مندان و اهالی فرهنگ و سینما گشوده شود تا در بالا بردن فرهنگ سینمایی شهرمان قدمی برداشته شده باشد.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2833
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: