رفتن به بالا

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • الجمعة ۲۰ جماد أول ۱۴۴۶
  • 2024 Friday 22 November
    -١٨(°C)
    وزش باد (mph)
    فشار (in)
    محدوده دید (mi)
    اشعه فرابنفش -
    رطوبت (in)
گاه‌شمار تاریخ خورشیدی
خرداد ۱۳۹۶
ش ی د س چ پ ج
« اردیبهشت   تیر »
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  

یادداشت‌های دوستداران سینما، هرکدام مرثیه‌ای سوزناک بودن در وصف مظلومیت سینما و محرومیت مردم این خطه، که تجربه نشاط جمعی فیلم دیدن را، سالیان دراز از آنان دریغ داشتن، سینمای امروز ایران به شهادت منتقدان درجه یک جهانی، سینمایی مستقل، سالم و تاثیرگذار است.  اما حیف، بخشی از حافظه تاریخی نسلی در این دیار، تهی از دنیای […]

یادداشت‌های دوستداران سینما، هرکدام مرثیه‌ای سوزناک بودن در وصف مظلومیت سینما و محرومیت مردم این خطه، که تجربه نشاط جمعی فیلم دیدن را، سالیان دراز از آنان دریغ داشتن، سینمای امروز ایران به شهادت منتقدان درجه یک جهانی، سینمایی مستقل، سالم و تاثیرگذار است. 

اما حیف، بخشی از حافظه تاریخی نسلی در این دیار، تهی از دنیای پر رمز و راز سینماست، سینمایی که، امروزه بخشی از هویت فرهنگی این سرزمین شده. 

نسلی که هیچ ردی از سینمای قبل انقلاب ندارند و با سینمای نجیب و فهیم معاصر هم بیگانه اند، واقعن که داغ بیست و چند سال تعطیلی سینمای شهر ما، داغی سنگین است، بر سینه پر دردمان. 

سینماروهای بوکانی بیاد دارند؛ اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه ، سینما سعدی بوکان نیز، گاهی با اکران فیلمهای شاخص موج نو سینمای ایران، هر چند با تاخیر و دیرتر از شهرهای بزرگ، و اکثرن هم کوتاه شده به زیر تیغ سانسور، اما بر پرده می آمد و دوره پر خاطره ای با فیلمهای ماندگار ساخت. 

خدا بیامرزد میرزا غفور آشناگر، که گاه گداری سینما را در اختیار گروههای تئاتری برای اجرای نمایش قرار میداد، و من چند نمایش تاثیرگذار را آن زمان در سینما دیدم، و گاهی هم، در مناسبتهای مختلف گروههای هنری از تهران دعوت می شدند و سینما جای سوزن انداختن نبود.   

به هرحال سینما سعدی قبل از انقلاب به تعطیلی کشید و به تاریخ پیوست، ولی با عمر کوتاهی که داشت، نمیتوان نقش آن را در گرایشات فرهنگی و اجتماعی و حتی سیاسی، جوانان آن دوره، نادیده گرفت.   

و اما سینما وحدت که با موقعیتی بسیار عالی و متراژی مناسب و عالی تر، در قلب بوکان توسط شهرداری و کمک نهادهای دیگر شهری ساخته شد، از همان ابتدای راه اندازی، عیب و ایرادهایش، شروع به خود نمایی کردن، ازنقشه و پلان ساخت و نوع ساخت و مصالح  گرفته، تا فضاهای مرده و تاسیسات غیر استاندارد و مسائل ایمنی، ومهمتر از همه، عدم نگاه فرهنگی به مقوله سینما در مدیریت شهری آن زمان، موجب  شد که اکثر طرفین قرارداد شهرداری که بابت سینما اجاره پرداخت می کردند دچار ورشکستگی یا ضرر و زیان شوند و ناچار فرار را بر قرار ترجیح میدادند. و همچنان نگاه درآمدزایی شهرداری به سینما، موجب می شد که سینما نه تنها از بازسازی و اصلاح دور بماند بلکه، روز به روز فرسوده تر و ناکارآمدتر گردد و سرانجام «مرگ مغزی» و اکنون هم در «کمای» بیست وچند ساله بسر می برد.  

قصه کوتاه کنیم که عمر دراز باد. اکنون که با همت مردم، قراره فصل نوینی از عمران و آبادانی، به ویژه در حوزه فرهنگ، توسط گروه یاوران سالم، در تاریخ  شهرمان آغاز شود. امید داریم سینمای ویران شهرمان آباد شود.

 

 خالد حیدری

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

سریال نون.خ و مساله ی زبان !

این نقد سریال نیست. حتی نقد آن چیزی که مطرح می شود نیز ممکن است نباشد. بیشتر بیان مساله و اشتراک گذاری سوالی است که شاید برخی از فیلمسازان و حتی تئاتری های کوردستان نیز با آن مواجه باشند. از این رو از زبان ساده تر و خودمانی تری نیز برای نوشتار استفاده می کنم. چند روزی است که سریال تلویزیونی «نون. خ» از شبکه ی یک سیما پخش می شود. داستان این سریال که از همان الگوی سریال پایتخت پیروی می کند ، این بار در یکی از مناطق کوردستان اتفاق می افتد. فارغ از اینکه مکان داستان بیشتر شبیه به روستاست و معلوم نیست چرا سازندگان اصرار دارند آن را شهر معرفی کنند، و یا اینکه در جمع اهالی روستا نیز یکی از بازیگران فارس است و بسیار روان فارسی صحبت می کند و معلوم نیست چرا به تنهایی او فارسی را اینگونه صحبت می کند و سایرین به شکل دیگر؛ اما حضور بازیگران بومی منطقه و حضور موسیقی کوردی در سریال، از ویژگی های خوب آن به حساب می آید. اما آنچه بحث اصلی این نوشتار است مسئله ی زبان است. چیزی که از روز اول پخش سریال ذهنم را به خود مشغول کرد اما ترجیح بر آن شد تا لااقل بعد از پخش چند قسمت مسئله طرح شود. امروز که واکنش توییتری برخی از مردم نسبت به مسئله ی زبان بکار رفته در این سریال را دیدم، زمان طرح مسئله را مناسب تشخیص دادم. زبان کوردی، اگر چه دارای واژگان مشترک با زبان فارسی است و حتی بنا به اظهار نظر بسیاری از کارشناسان این دو زبان هم ریشه هستند و هر کدام در جغرافیای خود تغییرات زمانی و کاربردی و خود را پیدا کرده است، با این حال این، زبان کوردی، زبانی کاملا مستقل با دستورات گرامری خاص خویش است و لهجه محسوب نمی شود. از این رو تولید یک اثر ملی در کوردستان با حضور شخصیت های کورد، با تولید یک سریال در اصفهان و یا یزد و شیراز و... تفاوت زیادی دارد. چرا که این لهجه های فارسی شیرازی و اصفهانی ولو به صورت غلیظ و با کلمات خاص منطقه نیز ادا شود، نهایتا منظور خود را به مخاطب عمومی منتقل می کند. در سریال نون.خ همه ی کاراکترها -تا این جای قصه- کورد هستند. پس طبیعتاً باید با یکدیگر کوردی حرف بزنند و لزومی به استفاده از زبانی که نه فارسی است و نه کوردی،  ندارند. این امر به ویژه در مناطق کورد زبان که اهمیت خاصی به زبان مادری میدهند بسیار خودنمایی خواهد کرد.  اگر داستان این سریال در نقاطی دیگر از ایران که به دلایل مختلف ، برخی خانواده ها ترجیح داده اند با کودکانشان به جای زبان مادری با زبان ملی صحبت کنند، ساخته می شد، کمتر مسئله ی زبان خودنمایی می کرد و می شد کاراکترهای فیلم را از این خانواده ها معرفی کرد و به راحتی مسئله را توجیه نمود، اما در تمامی شهرهای کوردزبان، مسئله ...

جدیدترین خبرها

وعده گاه مسئولین

روز شمار عنوان وعده
2880
روز گذشته
آیا سینمای مهاباد دوباره بازگشایی می شود؟
css.php
%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: